همه امامان شیعه در برابر ستمی که درباره حضرت زهرا3 انجام‏ شد، حساس بودند و به مناسبت‌های مختلف خشم خود را از این قضیه‏ ابراز می‌‌کردند.

زکریا بن آدم می‏گوید: خدمت‏ حضرت رضا7 نشسته‏ بودم که امام جواد7 را پیش او آوردند. پس آن حضرت از چهار سال کمتر بود. حضرت جواد7 دست‌هایش را بر زمین نهاد، سرش را به طرف آسمان ‏بلند کرد و در فکری عمیق فرو رفت.

امام رضا7 فرمود: جانم‏ فدایت چرا در فکری؟ امام جواد7 فرمود: به آنچه درباره مادرم‏ زهرا3 انجام شد، می‏اندیشم. به خدا سوگند، حق قاتلانش آن است که‏ اگر دستم به آنها برسد، آنان را سوزانده، تکه تکه کنم وریشه ‏شان را برکنم.

در این هنگام، امام رضا7 او را در آغوش ‏کشید، میان دو چشمش را بوسید و فرمود: پدر و مادرم فدایت، به ‏راستی که تو لایق امامت‏ شیعه هستی.