من زهم بگشوده‌ام چشم ترم

بس تماشایی است کوی دلبرم

می‌زند اینجا دل من بال وپر

می‌شوم اینجا ز خود هم بی خبر

شهپرجبریل اینجا گشته فرش

بر تماشا آمده عیسی زعرش

در حریمش بسکه دل روی دل است

زائرین راه رفتن مشکل است

یک نگاهش دردعالم را دواست

بارگاه قدس او دارالشفاست

من گدایم ای امیر ارض طوس

من سیه رویم تویی شمس الشموس

جذبه‌ی عشقت مرا دیوانه کرد

بر سر زلفت دل من خانه کرد

ای بلندای حریمت بام عشق

خود تویی ساقی ضریحت جام عشق

بر سر کویت مرا پابست کن

از می‌عشقت مرا سر مست کن

ز اشک خود غسل زیارت کرده ام

روی بر درگاه تو آورده‌ام

ای حریمت جنت الماوای من

گرمرا ازدر برانی وای من

ای سرا پا ناز کمتر ناز کن

این منم در میزنم در بازکن

طعنه زد رخسار تو بر آفتاب

آفتاب فاطمه بر من بتاب

از شمیمت جان به صحرا می‌دهی

تو سراپا بوی زهرا می‌دهی

فارغم از مسجد و دیر و کنشت

می‌وزد از کوی تو بوی بهشت

ای طبیب عشق بیمار توام

تو گلی من کمتر از خار توام

گرچه من آواره هستم کو به کو

گرچه پیش تو ندارم آبرو

لیک می‌دانم پناهم می‌دهی

در میان خانه راهم می‌دهی

یا بن الزهرا من ندارم جز تو کس

لحظه‌ی آخر به فریادم برس

در همه عالم چه غم دارم رضا

تا ترا دارم چه کم دارم رضا