«تَأخیرُ التَّوْبَةِ إِغْتِرارٌ وَ طُولُ التَّسْویفِ حَیرَةٌ، وَ الْاِعْتِذارُ عَلَی اللّـهِ هَلَکَةٌ وَ الْاِصْرارُ عَلَی الذَّنْبِ أَمْنٌ لِـمَکْرِ اللّـهِ ﴿فَلا یأْمَنُ مَکْرَ اللّـهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ﴾[1].

به تأخیر انداختن توبه نوعی خودفریبی است، و وعده دروغ دادن نوعی سرگردانی است، و عذرتراشی در برابر خدا نابودی است، و پا فشاری بر گناه آسودگی از مکر خداست. «از مکر خدا آسوده نباشند جز مردمان زیانکار.»

[1] . سوره اعراف، آیه 99 .