امام موسی کاظم7 هفتمین امام شیعیان، فرزند امام صادق7 است. القاب ایشان عبارت است از: کاظم، صابر، صالح، امین و عبدالصالح. ایشان در بین شیعیان به باب‌الحوائج معروف است. کنیه‌های ایشان عبارتند از: ابوابراهیم، ابوالحسن، ابوالحسن اول، ابوالحسن ماضی، ابوعلی، ابواسماعیل.

نام مادر امام کاظم7، حمیده از زنان سنگ زمان خویش بود و به مسائل فقهی و احکام دینی آگاهی داشت به طوری که حضرت صادق7 بانوان را برای یادگیری مسائل به ایشان ارجاع می‌داد.

امام صادق درباره حمیده فرمود: «حمیده، تصفیه شده است از هر آلودگی و ناپاکی، همانند شمش طلا. فرشتگان پیوسته او را حفاظت و پاسبانی کردند تا او را به من رسانند به خاطر کرامتی که خدای متعال به حجت پس از من عنایت کرده است».

امام کاظم7 در سن بیست سالگی پس از شهادت امام صادق7 (در سال 148 هجری) به امامت رسید و تا سال 183 هجری به مدت 35 سال زعیم و امام شیعیان بود.

ایشان در سن 55 سالگی به دستور هارون‌الرشید و توسط سندی بن شاهک در زندان مسموم گردید و در سال 183 هجری به شهادت رسید و در بغداد در مکانی به مقابر قریش که هم‌اکنون به کاظمین معروف است دفن گردید. وی دارای دو همسر به نام‌های فاطمه بنت علی و نجمه بود که از آنها فرزندان زیادی از جمله 18 پسر و 19 دختر به دنیا آوردند.

نام فرزندان پسر عبارتست از: امام علی بن موسی الرضا7، ابراهیم، عباس، قاسم، اسماعیل، جعفر، هارون، حسن، اطهر، محمد، حمزه، عبدالله، اسحاق، عبدالله، زید، حسین، فضل، سلیمان، و نام دختران امام کاظم عبارتست از: فاطمه کبری، فاطمه صغری، رقیه، حکیمه، ام‌ابیها، رقیه صغی، کلثوم، ام‌جعفر، لبابه، زینب، خدیجه، علیه، آمنه، حسنه، بریهه، عائشه، ام‌سلمه، میمونه، ام‌کلثوم.

یکی از دختران امام موسی کاظم7 به نام فاطمه، معروف به حضرت معصومه3 که برای دیدار برادرش امام رضا3 عازم ایران شده بود، در شهر قم بیمار شد و پس از چند روز بیماری، وفات یافت و در این شهر مدفون گردید. هم اکنون مقبره ایشان زیارتگاه شیعیان سراسر جهان و دانشگاه عالمان و مجتهدان شیعی است.