«وَ قیلَ لَهُ: کَیفَ أصبَحتُ؟ فَقالَ7: أصبَحتُ بِأجَلٍ مَنقوُصٍ، وَ عَمَلٍ مَحفوُظٍ وَ المَوتُ فی رِقابِنا، وَ النّارُ مِن وَرائِنا، وَ لا نَدرِی ما یفعَلُ بِنا. »

«یکی به آن جناب گفت: چگونه صبح کردید؟ امام7 فرمود: صبح کردم در حالی که عمرم کوتاه شده، عملم ضبط شده، مرگ (چون طوقی) به گردنمان افتاده، آتش را پشت سر داریم و نمی‌دانیم با ما چه می‌کنند!!!»[1]

[1] . (تحف العقول ـ ص 978 ـ ح 30)