حضرت ابی الحسن7 در روز پنجشنبه یا جمعه یازدهم ذیقعده سال (148) یکصد و چهل و هشت از بانوی بافضیلتی که به اختلاف نام، «خیزران، اروی، سکینه، ام البنین، نجمه، تکتم» یاد کرده‌اند، دیده به جهان گشود، کنیه او ابوالحسن و از مشهورترین القاب او رضا است، برخی مورخان تولد آن جناب را سال 153 نگاشته‌اند، اما قول اول، مشهور است. این تاریخ بیست و پنج هزار و سیصد و نود و هشت (25398) روز از مبدا هجرت گذشته که برابر است با جمعه دهم دیماه یکصد و چهل و چهار (10/10/144) شمسی.[1]

حضرت رضا7 ده سال از خلافت هارون الرشید و سه سال و بیست و پنج روز از خلافت محمد امین زیست و بقیه عمر تا هنگام شهادت را در زمان خلافت مامون عباسی سپری کرد. مامون عباسی به اشاره و پیشنهاد فضل بن سهل «ذوالریاستین» (وزیر کشور و وزیر لشگر) در یک حرکت سیاسی حساب شده فریبنده و به منظور آرام کردن علویان که یکی پس از دیگری خروج می‌کردند، حضرت رضا7 را به «مرو» طلبید و ولایتعهدی او را مطرح ساخت.[2]

ما در این نوشته به تناسب موضوع مقالات، به اوضاع و احوالی خواهیم پرداخت که با اختران و اخترشناسان در ارتباط است.

[1] . بحار الأنوار: ج 49، ص 3، 132، 137، نشر مکتبه اسلامیه تهران، 1385ه.

[2] . بحار الأنوار: ج 49، ص 3، 132، 137، نشر مکتبه اسلامیه تهران، 1385ه.