«الـمَرَضُ لِلْمُؤْمِنِ تَطْهیرٌ وَ رَحْـمَةٌ وَلِلْکافِرِ تَعْذیبٌ وَ لَعْنَةٌ، وَ إنَّ الْـمَرَضَ لا یزالُ بِالْـمُؤْمِنِ حَتّی لا یکونَ عَلَیهِ ذَنْبٌ.»

امام رضا7 فرمود: مریضی، برای مؤمن سبب رحمت و آمرزش گناهانش می‌باشد و برای کافر عذاب و لعنت خواهد بود. سپس افزود: مریضی، همیشه همراه مؤمن است تا آن که از گناهانش چیزی باقی نماند و پس از مرگ آسوده و راحت باشد.[1]

[1] . «بحار الأنوار، ج 78، ص 183، ح 35»