زائرین تو فقط شیعة اثنی عشرند

همه دلباختة عترت خیرالبشرند

همه گشتند به دریای نگاهت تطهیر

به گل روی تو سوگند ز گل پاک ترند

زائرینی که به این کعبة دل، دل بستند

تا ابد از حَرمت دل نبُرند و نبَرند

گر به سوی حَرمت روی کنند اهل جحیم

تا ابد از طمع روضة رضوان گذرند

سائلان کرمت یکسره ارباب کرم

زائران حرمت از همة خلق سرند

پا گذارند به بال ملک و طرة حور

رهروانی که به سوی حرمت ره سپرند

عالمی رو به روی پنجرة فولادت

به امید کرمت همچو گدا پشت درند

انبیا ناز فروشند به گلزار بهشت

اگر از دور به ایوان طلایت نگرند

مهر تو لاله و ریحان بهشت دل ماست

حاش لله که ما را به جهنم ببرند

«میثم» بی سر و پایم نظری کن مولا

که مرا جزو سگان سر کویت شمرند[1]

کعبه دل

حرم تو کعبة دل، کرمت همه خدایی

کنی از کرامت خود به خدا خدا نمایی

در باز توست افزون من بی نوای محزون

ز کدام در درآیم به بهانة گدایی

کرم تو می‌دهد رو به گدای تو وگرنه

ندهند پادشاهان به فقیر آشنایی

من اگر گناه کارم تو رئوف و مهربانی

کرمت نمی‌گذارد که کنی ز من جدایی

تویی آن که هر که آید به زیارت تو یک بار

تو سه بار از عنایت به زیارتش بیایی

به خدا گناه کارم دگر آبرو ندارم

چه شود دهی ز نارم به محبتت رهایی

بکشم هماره نازت مگرم دهی اجازت

که به یک زیارت تو سر و جان کنم فدایی

همه را تو دست گیری همه را تو می‌پذیری

چه امیر شهر باشد چه فقیر روستایی

به حریم توست بارم به حرم چه کار دارم

کند از هزار کعبه حرم تو دلربایی

کرمت به کل عالم حرمت پناه «میثم»

به شما از او توسل ز شما گره گشایی[2]

[1] . اشعار از غلامرضا سازگار .

[2] . اشعار از غلامرضا سازگار .