در قرآن می‏خوانیم: ﴿وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ ... ﴾ [1]

امام صادق7 می‌فرماید: «خداوند در قرآن هر چیزی‏ را بیان کرده است، به خدا سوگند آن چه که مورد احتیاج مردم‏ بوده را کم نگذارده، تا کسی نگوید اگر فلان مطلب درست ‏بود درقرآن نازل می‌شد، آگاه باشید همه نیازمندی‌های بشر را خدا در آن‏نازل کرده ‏است.»[2] آری، قرآن کتاب تربیت و آدم سازی است. تمام آن چه برای رسیدن به تکامل و قرب الهی لازم است در قرآن‏آمده، باطن قرآن نیز ژرفائی دارد که برای رسیدن بدان علم ‏اهل‏بیت لازم دارد و هم چنین جزئیات احکام و مطالب مختلف در قرآن ‏است که همان علم خاندان وحی را می‏طلبد.

امام صادق7 می‌فرماید: «مَا مِنْ أَمْرٍ يَخْتَلِفُ فِيهِ اثْنَانِ إِلَّا وَ لَهُ أَصْلٌ فِي كِتَابِ اللَّـهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَكِنْ لَا تَبْلُغُهُ عُقُولُ الرِّجَال‏‏» (هیچ امری نیست که دو نفر در آن‏اختلاف پیدا کنند مگر آنکه اصل و ضابطه‏ای در قرآن دارد و لیکن‏عقول مردم بدان نمی‏رسد).[3]

در جای دیگر امام فرمود: معنای‏این روایت که «هیچ آیه‏ای از قرآن نیست مگر آنکه ظهر و بطنی ‏دارد». این است که: ظهر قرآن تنزیل آن و بطن آن تاویلش‏می‏باشد که بخشی از آن سپری گشته و بخش دیگر هنوز نیامده و مانند خورشید جریان دارد، آنچه از تاویل آمده همان گونه که ‏شامل مردگان می‏گردد، زندگان را نیز شامل می‏شود و خداوند می‌فرماید: «تاویل آن را جز راسخان در علم نمی‏دانند» و ما از تاویل‏ آن آگاهیم. [4]

آن امام7 هم چنین می‌فرماید: من به کتاب خداوند آگاهم و گوئی در کف دستم قرار دارد، در آن خبر آسمان و زمین و خبرهای آینده و کنونی موجود است، خداوند می‌فرماید: ﴿وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ﴾ [5]

[1] . نحل، آیه ‏89.

[2] . تفسیر نور الثقلین، ج ‏3، ص 740.

[3] . همان، ج ‏3، ص 75.

[4] . بصائر الدرجات، ص ‏216.

[5] . اصول كافی، ج 1، ص ‏229.