امام جواد7 عابدترین فرد زمانش بود. محبّت و علاقه‌اش نسبت به باری تعالی وصف نشدنی و خوف، خشوع و اخلاصش در طاعت و عبادت خداوند ستودنی است.

امام جواد7 علاوه بر عبادات و نوافل معمول، نافله مخصوصی داشت. نافله آن حضرت دو رکعت بود؛ در هر رکعت، سوره فاتحه را قرائت می‌نمود و آنگاه هفتاد مرتبه سوره اخلاص را تکرار می‌کرد.[1]

هرگاه وارد ماه جدید می‌شد، در روز اوّل ماه، دو رکعت نماز به جای می‌آورد؛ در رکعت اوّل، بعد از سوره حمد، به تعداد روزهای ماه (30 مرتبه) سوره توحید را می‌خواند. در رکعت دوم بعد از حمد، سوره انّاانزلناه را مثل رکعت اوّل تلاوت می‌کرد.[2]

روزه‌های مستحبّی آن حضرت نیز زیاد بود. پانزدهم و بیست و هفتم ماه رجب روزه می‌گرفت. اهل خانه و غلامانش نیز او را در روزه گرفتن همراهی می‌کردند.[3]

علاوه بر این، گاهی میزان عبودیت و بندگی خویش را نسبت به مقام لایزال الهی با اذکار و ادعیه ابراز می‌نمود. برخی از مناجات و ادعیه آن حضرت در قنوت عبارت است از:

«اللَّهُمَّ أَنْتَ الْأَوَّلُ بِلَا أَوَّلِيَّةٍ مَعْدُودَةٍ، وَ الْآخِرُ بِلَا آخِرِيَّةٍ مَحْدُودَةٍ، أَنْشَأْتَنَا لَا لِعِلَّةٍ اقْتِسَاراً، وَ اخْتَرَعْتَنَا لَا لِحَاجَةٍ اقْتِدَاراً، وَ ابْتَدَعْتَنَا بِحِكْمَتِكَ اخْتِيَاراً، وَ بَلَوْتَنَا بِأَمْرِكَ وَ نَهْيِكَ اخْتِبَاراً، وَ أَيَّدْتَنَا بِالْآلَاتِ، وَ مَنَحْتَنَا بِالْأَدَوَاتِ، وَ كَلَّفْتَنَا الطَّاقَةَ، وَ جَشَّمْتَنَا الطَّاعَةَ، فَأَمَرْتَ تَخْيِيراً و وَ نَهَيْتَ تَحْذِيراً، وَ خَوَّلْتَ كَثِيراً، و وَ سَأَلْتَ يَسِيراً، فَعُصِيَ أَمْرُكَ فَحَلُمْتَ، وَ جُهِلَ قَدْرُكَ فَتَكَرَّمْتَ ...»[4]

روزه‌های مستحبّی آن حضرت نیز زیاد بود. پانزدهم و بیست و هفتم ماه رجب روزه می‌گرفت. اهل خانه و غلامانش نیز او را در روزه گرفتن همراهی می‌کردند

[1] . اعلام الهدایه، ج 11، ص 39، به نقل از حیاه الامام محمد الجواد7 ، ص 67.

[2] . همان، به نقل از مستدرک عوالم العلوم، ج 23، ص 220.

[3] . همان، به نقل از مستدرک عوالم العلوم، ج 23، ص 222.

[4] . همان، ص 41، به نقل از مستدرک عوالم العلوم، ج 23، ص 212.