بکربن صالح گوید: به امام ابی جعفر ثانی7 نوشت: پدرم ناصبی و خبیث الرأی است، از او بسیار سختی دیده‌‏ام، فدایت شوم برای من دعا کن و بفرما: چه کنم، آیا افشاء و رسوایش کنم یا با او مدارا نمایم؟

امام7 در جواب نوشت: مضمون نامه‏ات را درباره پدرت فهمیدم، پیوسته انشاء الله برای تو دعا می‏کنم، مدارا برای تو بهتر از افشاگری است، با سختی آسانی هست، صبر کن ﴿إِنَّ الْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقينَ﴾ خدا تو را در ولایت کسی که در ولایتش هستی ثابت فرماید. ما و شما در امانت خدا هستیم خدایی که امانت‌های خویش را ضایع نمی‏کند.

بکربن صالح گوید: خدا قلب پدرم را به من برگردانید بطوری که در کاری با من مخالفت نمی‏کرد.[1]

* * *

[1] . بحار الانوار: ج 50، ص 55.