شخصی از حضرت علی7 سؤال كرد: چرا ما دوبار سجده می‏كنیم؟ خوب‏ همینطور كه یك‏بار ركوع می‏كنیم یك بار هم سجده بكنیم. [البته می‏دانید كه‏ سجده از خشوع و خضوع بیشتری نسبت به ركوع برخوردار است. چون سجده اینست كه‏ انسان آن عزیزترین عضوش را که سر اوست، عزیزترین نقطه که پیشانی اوست به علامت عبودیت روی پست‌ترین ‏ چیز یعنی خاك می‏گذارد، جبین بر خاك می‏ساید، این طور در مقابل‏ پروردگار اظهار كوچكی می‏كند]. چه خصوصیتی در خاك است؟ امیرالؤمنین این آیه را خواند:

«منها خلقناكم و فیها نعیدكم و منها نخرجكم تازش اخری؛ 

از این [زمین] شما را آفریده‌ایم در آن شما را باز می‌گردانیم و بار دیگر شما را از آن بیرون می‌آوریم.»[1]

اول كه سر بر سجده می‏گذاری و بر می‏داری یعنی‏ منها خلقناكم همه ما از خاك آفریده شده‏ایم، تمام این پیكر ما ریشه‏اش‏ خاك است، هر چه هستیم از خاك به وجود آمده‏ایم. دو مرتبه سرت را بخاك‏ بگذار، یادت بیاید كه می‏میری و باز به خاك بر می‏گردی. دوباره سرت را از خاك بردار و یادت بیفتد كه یك بار دیگر ازهمین خاك محشور و مبعوث‏ خواهی شد.[2]