هر چند که راه‌های رسیدن و تقرب به خدا، گوناگون و به تعبیر برخی به تعداد انسان‌ها بلکه به شمار نفس‌ها و دم‌های هر شخصی است، با این همه برخی از راه‌ها کوتاه‌تر و برخی دیگر دورتر است. انسان عاقل همواره در جست وجوی کوتاه‌ترین و آسان‌ترین راه‌هاست، و لذا به جست وجوی این راه در آیات و روایات برمی آید.
از سوی دیگر، تفاوت آدم‌ها و حالات انسانی موجب می‌شود که هر کسی به راهی گرایش و تمایل بیش‌تری داشته باشد. چنان که حالات قبض و بسط آدمی نیز موجب می‌شود تا در زمانی به برخی از راه‌ها تمایل بیش‌تری یابد و از برخی دیگر دوری کند. با آن که همه این راه‌ها به خدا ختم می‌شود و همه مانند آب واحدی است که از آسمان حق و حقیقت به سوی آدمی جاری و روان است، ولی آثار و برکات آن، متنوع و متعدد همانند درختان و گیاهان و میوه‌های آن هاست. انسان هر میوه را با بو و طعم و مزه مختلفی می‌یابد و بدان گرایش پیدا می‌کند.
با این همه برخی از راه‌ها و ابزارها و اسباب تقرب، از هر لحاظ کوتاه تر، آسان‌تر و دلپذیرتر است. یکی از راه‌هایی که دارای این ویژگی است، سجده است که در آیات بسیاری به آثار و برکات آن اشاره و به عنوان کوتاه‌ترین راه تقرب معرفی شده است. نویسنده در این نوشتار با بهره گیری از آیات قرآنی و تحلیل آن نسبت به سجده کوشیده است تا نگاهی گذرا به این مباحث داشته باشد. با هم این مطلب را ازنظر می‌گذرانیم.
