مقام صالحان مقام انبیاء و اولیای الهی است که انسان همواره در نمازهای خویش از خداوند درخواست قرار گرفتن در جرگه آنان را دارد و می‌فرماید: خداوندا مرا در راه مستقیمی قرار ده که بندگان نعمت داده شده تو در آن راه قرار گرفته‌اند. در آیات دیگر قرآن تبیین شده است که این نعمت داده شدگانی که در راه مستقیم هدایت الهی قرار دارند کسانی چون صالحان و پیامبران و شهیدان و مانند آن‌ها هستند. اکنون اگر کسی بخواهد در مسیر صالحان برود و به ایشان ملحق گردد باید سجده را به عنوان یک راه مورد توجه قرار دهد.

همچنین اگر انسان بخواهد در پیشگاه الهی و به تبع آن در نزد مردم از ارزش و احترام برخوردار شود، باید به سجده به عنوان یک راه کار توجه کند.[1]

بسیاری از مردم گرفتار اشتباهات و گناهان خویش هستند و بسیاری از مشکلات و عذاب‌های مادی و معنوی به سبب همین امور می‌باشد. برای رهایی از مشکلات و گرفتاری‌ها باید در دژ محکم و استوار مغفرت وارد شد که سجده، عاملی برای رسیدن به مقام مغفرت الهی است. بنابراین رکوع و سجده عاملی مهم و اساسی برای رهایی از فتنه هاست. چنان که پیامبرانی چون حضرت داود7 برای رهایی از آزمون‌های سخت و فتنه‌های الهی به سجده تمسک جسته‌اند.[2]

از نظر قرآن، سجده کردن و اظهار خاکساری در برابر خدا، عامل ایمان به آیات اوست و کسی که بخواهد ایمان خویش را نشان دهد می‌بایست با سجده کردن برای خداوند این مطلب را بیان کند.[3]

این‌ها برخی از آثار و کارکردهای سجده کردن است که در آیات بدان اشاره شده است. هر یک از این آثار، خود ده‌ها اثر و کارکرد را به همراه دارند که از مجموعه آن می‌توان صدها اثر و کارکرد ریز و درشت برای سجده بیان کرد. با این همه به این مقدار بسنده می‌شود.