کارکردن زن با حفظ حجاب هیچ ناسازگاری ندارد و این دو ضدین نیستند.

ممکن است زنی هم با حجاب باشد و هم کارمند، و یا کارمند باشد و بی حجاب. چنان که ممکن است پای بند به حجاب باشد، و کار نکند و یا هم بی‌حجاب باشد و هم بیکار.

تلاش در ربط دادن هر یک از این دو موضوع به دیگری یا یکی را دلیل و لازمه دیگری دانستن، فریبکاری آشکار و روشن است، بنابراین باید گفت:

یک. حجاب با کارکردن زن در عرصه‌های؛ پزشکی، در رشته زنان و یا کودکان؛ تدریس؛ کارکردن درهنرهای تجسمی، تزیینی و یا صنایع دستی؛ فعالیت در عرصه‌های علمی، ادبی، پژوهشهای تاریخی و سیاسی و… هیچ ناسازگاری ندارد.

هرگاه زن به این کارها علاقه داشته باشد و یا از خود ابتکاری نشان دهد و یا نقطه ضعفی را پوشش داده و جبران کند، در فضاهای علمی و اخلاقی و دور از مشاغل بی ضابطه و قانون، نمی‌توان او را از فعالیت در این موارد نهی کرد.

دو. تا زمانی که کسی عهده دار هزینه زن نباشد و یا درآمد او کفاف گذران زندگی‌اش را نکند هیچ ایرادی بر اشتغال زن نیست، البته تا آن گاه که زیانی بزرگ‌تر از نیاز مادی را در پی نداشته باشد.

اما اگر مردی باشد که عهده دار هزینه باشد و زن با کارکردن فرصت شغلی را از یک مرد بگیرد، باید دید از میان جامعه‌های زیر کدام یک بهتر است:

ـ جامعه‌ای که در آن زن در خانه می‌نشیند و مرد تمام طول روز را به کار می‌پردازد.

ـ جامعه‌ای که در آن مرد و زن نیمی از طول روز را کار می‌کنند در حالی که عده‌ای از مردان بیکار هستند.

ـ جامعه‌ای که زن در آن تمام روز را کار می‌کند و در این بین مردان از بیکاری به جرم و خیانت و خلاف قانون دست می‌زنند.

سه. حجاب با کار زن در زمینه‌های عرضه لباس، تبلیغات، پیش خدمتی در رستوران‌ها، مراکز تفریح و خوش‌گذرانی و مراکزی که در پی عرضه و گسترش زیبایی زن هستند ناسازگار است.

چهار. هر کاری که زن به جای تربیت فرزندان و استحکام بخشی بنیان خانواده برمی گزیند، زیان‌هایی به بار می‌آورد که خانواده و جامعه تاوان آن را می‌پردازند. پیامدهای منفی این خسارت‌ها در خانواده‌ها و جامعه‌های گوناگون، متفاوت است. اما در هر صورت این نسل جدید است که بیشترین تاوان را می‌پردازد با آن که گناه را او مرتکب نشده است.

باید نسبت به هر دعوتی هشیار باشیم، آن را بفهمیم و امور را با هم در نیامیزیم. هر فراخوانی در خور کنکاش نیست، باید در باورها، اصول ارزشی و یا اندیشه‌ها و مفاهیم وارداتی اندیشید. خداوند متعال می‌فرماید:

«فبشّـر عبادِ الذین یستمعون القول فیتّبعون أحسنه أولئک الذین هداهم الله و أولئک هم أولوا الألباب؛[1] 

به آن بندگانم که سخنان را شنیده و سپس از بهترینش پیروی می‌کنند بشارت بده. ایشانند که خدایشان هدایت کرد و ایشانند صاحبان خرد.»

[1]. سوره زمر، آیه ۱۶ـ۱۷.