یكی از اصلی‌ترین محورها در تحكیم خانواده این است كه زن و شوهر دیدگاه مثبتی درباره‌ی یكدیگر داشته باشند؛ هرچه این دیدگاه مثبت‌تر و متعالی‌تر باشد، به همان میزان هر دو از خوشبختی بیشتری در زندگی زناشویی برخوردار خواهند بود. اصلی‌ترین عاملی كه رایحه‌ی رضایتمندی و خرسندی را در فضای زندگی مشترك می‌پراكند، سبزی و خرمی است كه شاخسار بینش همسران نسبت به هم را بارور می‌كند و زمانی مودّت میان زوجین تهدید می‌شود كه پنداشت و نظرگاه آن‌ها نسبت به همسری با یكدیگر مخدوش شود و نخستین صاعقه‌ای كه دیواره‌ی اعتماد و محبت بین همسران را می‌شكافد، این است كه یكی از زوجین بپندارد كه همسرش وی را لایق همسری خود نمی‌بیند و یكی از دو همسر یا هر دو، در این اندیشه باشند كه بهترین همسر را برای خود برنگزیده‌اند. این پنداشت در ذهن هر یك از زوجین خلجان كند، موجب تلخ كامی و ناخرسندی در طرفین و البته تلخ‌تر و سنگین‌تر برای زوجی خواهد بود كه مورد خسران قرار گرفته و می‌داند كه همسرش او را لایق نمی‌شمارد.

با الگوبرداری از زندگی مشترك و شكوهمند فاطمه 3، می‌توان این معیار وزین را در تحكیم خانواده عرضه نمود كه «همسر را بهترین همسر دانستن»، از اولین و اساسی‌ترین گام‌های مسیر خوشبختی خانواده است. شاهد این مدعی این است كه پیامبر6 در طلیعه‌ی زندگی علی7 و فاطمه 3، نخست، دیدگاه آنان را نسبت به همسری با یكدیگر جویا می‌شود، آن گاه كه از علی7 می‌پرسد: «همسرت را چگونه یافتی؟» جواب می‌شنود: «چه قدر او یاور خوبی در راه اطاعت خدا است» و زمانی كه از فاطمه3 سؤال می‌كند كه «تو همسرت را چگونه یافتی؟» آن بانو در پاسخ می‌گوید: «علی7 بهترین شوهر است.» آن چه كه از تأمل و ژرف نگری در این اقوال شریف به دست می‌آید، این است كه خوشبخت‌ترین و پاك‌ترین زوج‌های عالم، همدیگر را تنها لایق همسری خویش نمی‌دانستند، بلكه یكدیگر را لایق‌ترین همسر برای هم می‌دیدند. حضرت فاطمه3 در جواب پدر نفرمود: «او شوهر خوبی است»؛ بلكه فرمود: «او بهترین شوهر است.» وجود چنین دیدگاهی میان همسران نه تنها مایه‌ی خوشبختی، جبران فقدان‌ها و ملایمت مشكلات است، بلكه موجب پوشاندن نقایص هر یك از زوجین در نظر دیگری است و اگر این نگاه متعالی و زیبا متقابل باشد، لطف این زندگی به سرحد اعلای كمال و بالندگی خواهد رسید.