دعا و صدقه از عوامل بسیار مهمی هستند كه می‌توانند یك ازدواج را بیمه نمایند. دعا و صدقه در روایات و احادیث، به منزله‌ی سپری معرّفی شده‌اند كه بلاها را دفع می‌نمایند. هیچ ازدواجی در این عالم محقق نمی‌شود، مگر این كه در معرض بعضی بلیات جزئی یا كلی در اصل یا فروعاتش قرار می‌گیرد. استفاده از فرمول‌های غیبی كه در باب آثار دعا و صدقه وارد شده است، می‌تواند حلاّل برخی از مشكلات اصلی و فرعی بنای ازدواج باشد. چنان كه امام صادق7 می‌فرماید: «هیچ گشایش و تنگی ای وجود ندارد، مگر این كه برای خداوند در آن اراده، قضا، امتحان و بلیه‌ای وجود دارد.»

البته مراد از بلا همیشه آفت نیست؛ بلكه حتی اگر در ازدواج رونق و گشایشی باشد، باز هم می‌توان آن را نوعی بلا دانست. «بلاء» نوعی امتحان و آزمایش است و در نیك و بد استعمال می‌شود.

در ازدواج حضرت فاطمه 3، اثرات شریف دعا و صدقه هویدا است. هنگامی كه جهازیه حضرت3 را نزد پیامبر اكرم6 آوردند، اشك شوق از دیدگان مبارك ایشان جاری شد و دست به دعا برداشتند: «خدایا مبارك كن این جهازیه را كه اغلب آن از گل است» و هنگامی كه حضرت رسول6، جواب مثبت فاطمه3 را برای وصلت ایشان به دست آوردند، در طلیعه‌ی بشارت این وصلت تكبیر گفتند. علی7 می‌فرماید: «رسول خدا6 وقتی دخترش را به ازدواج من درآورد، نزد من آمد و فرمود: با نام خدا برخیز و این ذكر را بخوان: «علی بركة الله، ماشاءالله، و لاقوة الّا بالله، توكلت علی الله...»، «بر سفره خدا می‌نشینم و راضی می‌شوم بر آن چه كه او بخواهد؛ قدرت و قوتی نیست مگر از جانب خدا؛ پس به او توكل می‌كنم و یاری می‌طلبم.» سپس مرا در كنار فاطمه نشانید و گفت: «خداوندا! اینان محبوب‌ترین مردم در نزد من می‌باشند؛ آنان را دوست بدار و خیر و بركت به فرزندان آن‌ها عطا كن و آنان را از هر آسیبی حافظ باش، من آن‌ها و فرزندانشان را از شرّ شیطان فریبكار به تو می‌سپارم.»[1]

هر صدقه‌ی جزئی، بعضی از آفات و سیئات پیرامون ازدواج را دور می‌كند. متعالی‌ترین نماد این صدقه، بخشش پیراهن عروسی حضرت زهرا3 در شب زفاف آن حضرت، توسط ایشان بود. چنان كه در روایت آمده است: «رسول خدا6 برای عروسی حضرت فاطمه3 پیراهن تازه‌ای تهیه كرد و جامه‌ی كهنه و وصله‌داری نیز نزد فاطمه3 بود، در این هنگام سائلی در زد و گفت: از خانه‌ی رسول خدا6 جامه‌ای كهنه می‌خواهم. فاطمه3 خواست كه جامه‌ی وصله دار را به وی بدهد، ناگاه به یاد آورد كه خداوند فرموده است: «هرگز به فضیلت نمی‌رسید، مگر انفاق كنید از آن چه دوست دارید.» چنین بود كه آن حضرت3 جامه‌ی نو و جدید خود را به فقیر بخشید.»[2]