1. محمد بن اسماعیل بخاری می‌نویسد:

فاطمه زهرا3، شش ماه پس از رسول خدا6 زنده بود، زمانی كه از دنیا رفت، شوهرش علی7 او را شبانه دفن كرد و ابوبكر را با خبر نساخت.[1]

2. ابن قتیبه دینوری می‌نویسد:

فاطمه از ابوبکر میراث پدرش را خواست، ابوبکر نپذیرفت، قسم خورد که دیگر با او (ابوبکر) سخن نگوید و وصیت کرد که شبانه دفن شود تا او (ابوبکر) در دفن وی حاضر نشود.[2]

3. عبد الرزاق صنعانی می‌نویسد:

فاطمه دختر پیامبر شبانه به خاك سپرده شد، تا ابوبكر بر وی نماز نخواند؛ چون بین آن دو اتفاقاتی افتاده بود.

و در ادامه نیز می‌گوید:

از حسن بن محمد بن نیز همانند این روایت نقل شده است؛ مگر این كه در این روایت قید شده است كه خود فاطمه این چنین وصیت كرده بود.[3]

4. ابن بطال در شرح صحیح بخاری می‌نویسد:

اكثر علما دفن جنازه را در شب اجازه داده‌اند. علی بن ابیطالب، همسرش فاطمه را شبانه دفن كرد تا ابوبكر به او نماز نخواند؛ چون بین آن دو اتفاقاتی افتاده بود.[4]

5. ابن أبی‌الحدید به نقل از جاحظ (متوفای 255) می‌نویسد:

شكایت و ناراحتی فاطمه (از دست غاصبین) به حدی رسید كه وصیت كرد ابوبكر بر وی نماز نخواند.[5]

و در جای دیگر می‌نویسد:

مخفی كردن مرگ فاطمه3 و محل دفن او و نماز نخواندن ابوبكر و عمر و هر آن چه كه سید مرتضی گفته است، مورد تأیید و قبول من است؛‌زیرا روایات بر اثبات این موارد صحیح‌تر و بیشتر است و همچنین ناراحتی و خشم فاطمه بر شیخین نزد من از اقوال دیگر اعتبار بیشتری دارد.[6]

[1]. البخاری الجعفی، محمد بن إسماعیل أبو عبدالله (متوفای256هـ)، صحیح البخاری، ج 4، ص 1549، ح3998، كتاب المغازی، باب غزوهٔ خیبر، تحقیق د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن كثیر، الیمامهٔ ـ بیروت، الطبعهٔ: الثالثهٔ، 1407 - 1987.

[2]. الدینوری، أبو محمد عبد الله بن مسلم ابن قتیبهٔ (متوفای276هـ)، تأویل مختلف الحدیث، ج 1، ص 300، تحقیق: محمد زهری النجار، ناشر: دار الجیل، بیروت، 1393هـ، 1972م.

[3]. الصنعانی، أبو بكر عبد الرزاق بن همام (متوفای211هـ)، المصنف، ج 3، ص 521، حدیث شماره 6554 و حدیث شماره: 6555، تحقیق حبیب الرحمن الأعظمی، ناشر: المكتب الإسلامی - بیروت، الطبعهٔ: الثانیهٔ، 1403هـ.

[4]. إبن بطال البكری القرطبی، أبو الحسن علی بن خلف بن عبد الملك (متوفای449هـ)، شرح صحیح البخاری، ج 3، ص 325، تحقیق: أبو تمیم یاسر بن إبراهیم، ناشر: مكتبهٔ الرشد - السعودیهٔ / الریاض، الطبعهٔ: الثانیهٔ، 1423هـ - 2003م.

[5]. إبن أبی الحدید المدائنی المعتزلی، أبو حامد عز الدین بن هبهٔ الله بن محمد بن محمد (متوفای655 هـ)، شرح نهج البلاغهٔ، ج 16، ص 157، تحقیق محمد عبد الكریم النمری، ناشر: دار الكتب العلمیهٔ - بیروت / لبنان، الطبعهٔ: الأولی، 1418هـ - 1998م.

[6]. شرح نهج البلاغهٔ، ج 16، ص 170.