و این مسأله‌ای است كه بسیاری از بزرگان اهل سنت می‌خواهند بر آن سرپوش نهند در حالی كه واقعیت خلاف آن است. صلاح الدین صفدی شافعی گوید: عمر ضربه‌ای بر شكم فاطمه3 وارد آورد در روز بیعت (روز سقیفه) تا محسن از شكم او سقط كرد.[1] صاحب لسان المیزان به نقل از ابن حجر عسقلانی گوید: عمر بر فاطمه3 فشار و لطمه‌ای وارد آورد تا محسن او سقط شد.[2]

روایات شیعه هم در این زمینه بسیارند از جمله مجلسی بحث از ضربات قنفذ بر پیكر حضرت فاطمه3 دارد كه زمینه را برای رنجوری و بستری شدن او فراهم كرد.[3] صاحب تلخیص الشافعی هم همین مسأله را دارد و از جنین شش ماهه‌اش حرف می‌زند كه رسول خدا6 او را محسن نامیده بود[4] و حتی صاحب بحار گوید: امام علی7 آمد و پارچه‌ای بر سر همسر زجر كشیداش انداخت و…

بیماری او شدید شد تا حدی كه دیگر نتوانست درست برخیزد وبنشیند. خاطر ناشاد او هم احتمال درمان را كمتر كرد و اوقاتش به سختی و با دشواری می‌گذشت، اغلب اوقات با رنجوری، گریه و پژمردگی دم‌ساز بود.

[1]. الوافی بالوفیات، ج 5، ص 347.

[2]. لسان المیزان، ج 1، ص 268.

[3]. بحار، ج 43، ص 170.

[4]. تلخیص الشافعی، ص 415.