یكی دیگر از مواردی كه می‌تواند سبب تحكیم بنیاد ازدواج شود، این است كه زن و شوهر در راه اتیان خیرات، یار و مشوق هم باشند. به تعبیر دیگر، آن دو هم چون مسافرانی كه در راه خیر با یكدیگر همسفر شده‌اند، همواره یكدیگر را به خوبی‌ها و كمالات تشویق نمایند؛ این امر اگر با شرایط و ضوابط انجام پذیرد، مؤثرترین تشویق محسوب می‌شود.

از مواردی كه تجلی عبودیت و تدبیر منزل فاطمه3 را نشان می‌دهد، این است كه ایشان همسر خود را در انجام امور خیر تشویق می‌فرمودند. این تشویق‌ها به صورت‌های مختلف و شکل‌های گوناگون انجام می‌پذیرفت.

این بانوی با عظمت، همسر زندگی‌اش را كه پیشتازترین مرد میدان خیرات و حسنات بود، به خوبی درك می‌نمود و هرچند كه علی7 احتیاجی به تشویق در انجام خیرات نداشت، لیكن كلمات دلنشین فاطمه 3، وی را در راه استقامت بر انواع خیرات، دلگرمی می‌بخشید. حضرت فاطمه3 با علی7 به گونه‌ای احترام آمیز سخن می‌گفت و او را به اطاعت و اظهار فضایل فرامی خواند؛ تا آن جا كه علی7 درباره‌ی او می‌فرمود: «فاطمه3 بهترین یاور برای اطاعت پروردگار است»[1]، و نیز فاطمه3 به علی7 می‌فرمود: «من با تو ازدواج كردم، در حالی كه تو پیشتازترین فرد امت من در اسلام و عالم‌ترین آن‌ها بودی و در بردباری و حلم نیز والاترین فرد امتی»[2]

مسلم است كه این گونه كلمات دلنشین از دلدار و دل آرام علی7، ایشان را تا چه اندازه به بردباری، صبر و… فرا می‌خواند. فاطمه3 تا اندازه‌ای با علی7 در خیرات و حسنات هماهنگ بود كه علی7 وی را ركن خود خواند و بعد از وفات وی فرمود: «وقتی رسول الله6 از دنیا رفت، من یك ركن خود را از دست دادم و هنگامی كه فاطمه3 به شهادت رسید، دومین ركن خود را نیز از دست دادم.»[3]

[1]. بحار الانوار، مجلسی، ج 43، ص 133.

[2]. کنز الفوائد، كراجكی، ص 121.

[3]. بحار الانوار، مجلسی، ج 43، ص 173.