قرآن می‌فرماید:
یکی از مهم‌ترین دام‌های شیطان و اولیاء شیطانی، کندن لباس و کشف حجاب و پوششی است که خداوند، برای آدمیان فرستاده؛ زیرا لباس و حجاب، وسیله‌ای است برای آراستن انسان به زینت عفت و حیا، تقوی و پاکدامنی و وقار و شخصیت. و شیطان، می‌کوشد تا با وسوسه و وارونه جلوه دادن حقایق، حجاب و پوشش را زشت و کشف حجاب و برهنه ساختن اندام را زیبا و جاذب، جلوه دهد؛ و با گرفتن حیا و تقوایشان، بر آنان مسلط شود. چنانکه اولیاء شیطانی و استعمارگران فرانسه، برای تسلط بر الجزایر به این نتیجه رسیده بودند که:
«اگر بخواهیم به تار و پود جامعهٔ الجزایری، هجوم بریم و استعداد مقاومت آن را از میان برداریم، باید ابتدا زنها را تحت سلطه قرار دهیم.» آنها، با صراحت می‌گفتند:
«زنها را در دست بگیریم، همه چیز بدنبال آن خواهد آمد»
آنگاه، دستگاه شیطانی استعمار، برای تجزیه الجزایر، مسئلة کشف حجاب زنان را در ردیف اول اهمیت قرار می‌دهد. و برای تسخیر زنان با حجاب، مبالغ هنگفتی را سرمایه‌گذاری کرده، ابتدا خود را مدافع زنان، معرفی می‌کند و لطیفه‌ها و مثال‌ها و شعارهایی می‌پردازد تا زنان با حجاب و مردان آنها را، با عنوان «بازماندگانِ دورانِ توحش قرون وسطایی» تحقیر کند.[2]
به تعبیر فرانتس فانون در کتاب انقلاب الجزایر:
«هر چادری که دور انداخته می‌شود، افق جدیدی را که بر استعمارگر، ممنوع بود در برابر او، می‌گشاید. و بدن الجزایری را که عریان شده است، تماماً به او نشان می‌دهد؛ و پس از دیدن هر چهره، بی‌حجابی، امیدهای حمله‌ور شدن اشغالگر، عرضه می‌گردد. بر گردان این معنی است که الجزایر، به انکار وجود خویشتن آغاز کرده و هتک ناموس را از جانب اشغالگر، پذیرفته است».
آنگاه است که به تعبیر قرآن:
«شیطان و همکاران طاغوتیش، شما را به گونه‌ای می‌بینند که شما، آنها را نمی‌بینند، و بر افراد بی‌ایمان، تسلط می‌یابند، و در زمرة اولیاء آنها، قرار می‌گیرند:
اما زن محجبه که خود را با لباس، می‌پوشاند و در نقطه مقابل خواسته شیاطین، بیرون و دیگران را می‌بینند ولی خود دیده نمی‌شود به نوعی محرومیت را به استعمارگران و اولیاء شیطانی، تحمیل می‌کند؛ زیرا به گفتة فرانتس فانون:
«این دیدن، یک طرفه است؛ و طرف مقابل، نمی‌تواند او را ببیند؛ و زنی که دیده نمی‌شود، تسلیم نمی‌گردد؛ و خود را عرضه نمی‌کند.»[3]
|
میل‌ها، هم‌چون سگان خفته‌اند |
|
اندر ایشان، خیر و شرّ بنهفته‌اند |
|
تا که مرداری درآید در میان |
|
نفخ صور حرص کوبد بر سگان |
|
مو به موی هر سگی، دندان شده |
|
وز برای حیله، دم جنبان شده |
|
صد چنین سگ، اندراین تن خفته‌اند |
|
چون شکاری نیششان، بنفهته‌اند |
|
یا چو بازارنند، دیده دوخته |
|
در حجاب از عشق صیدی سوخته |
|
تا کُله برداری و بیند شکار |
|
آنگهان سازد، طواف کوهسار[4] |
[1]. سوره اعراف، آیه 27.
[2]. انقلاب الجزایر، فرانتس فانون، ص 14.
[3]. انقلاب الجزایر، فرانتس فانون، ص 14.
[4]. مثنوی.
