فمینیسم، زن و مرد را نه در کنار یکدیگر، و نه اعضای یک پیکر، که در مقابل یکدیگر می‏داند. خانم سیمون دوبوار که از 1905 تا 1980 (یعنی تا پایان عمرش) با ژان پل سارتر بدون ازدواج و به‏طور غیر قانونی زندگی می‏کند، مردان را مصداق دوزخ، و برهم ‏زننده فردیت و آزادی زنان می‏داند.[1]

حال اینکه در اسلام، هر یک از زن و مرد می‏توانند انسان کامل باشند؛ و زندگی مشترک با همه فراز و نشیب‏هایی که دارد، به هر دو مربوط می‏شود. از این‏رو، استثمار «دیگری»، نوعی ظلم به خویشتن محسوب می‏شود؛ زیرا زن و شوهر مکمل یکدیگرند نه رقیب و دشمن.

[1]. لذات فلسفه، ص 147.