هدف اصلی تشریع احکام در اسلام، قرب به خداوند است، که به وسیله‌ی تزکیه‌ی نفس و تقوا به دست می‌آید:

«اوست خدایی که میان عرب جاهلی پیغمبری بزرگوار از همان قوم برانگیخت، تا بر آنان وحی خدا را تلاوت کند و آنها را (از لوث جهل و اخلاق زشت) پاک سازد و کتاب آسمانی و حکمت الهی بیاموزد.»[1]

با آن که پیش از این، همه در ورطه‌ی جهالت و گمراهی بودند. هدف از تشریع حکم الهی، وجوب حجاب اسلامی، دست‌یابی به تزکیه‌ی نفس، طهارت، عفت و پاکدامنی است. قرآن می‌فرماید:

«قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکى لَهـُمْ؛ 

ای رسول ما مردان مؤمن را بگو تا چشمها از نگاه ناروا بپوشند و فروج و اندامشان را محفوظ دارند، که این بر پاکیزگی جسم و جان ایشان اصلح است.»[2]

از نظر قرآن حجاب ابعاد مختلفی دارد، از آن جمله:

[1]. سوره جمعه، آیه 2.

[2]. سوره نور، آیه 30.