یكی دیگر از عواملی كه سبب تحكیم خانواده می‌شود، این است كه زوجین با یكدیگر توافق و سازش اخلاقی داشته باشند. مسلم است كه وقتی زن و شوهر در كنار یكدیگر قرار می‌گیرند و در جمیع شئون زندگی، در وطن و سفر و در حال بیداری و در بستر با یكدیگر شریك می‌شوند، گاه اختلاف سلیقه‌هایی پیدا می‌كنند. برای آن كه این اختلاف‌ها، اساس زندگی مشترك را خدشه دار نسازد و قلب همسران را از هم نرنجاند، باید به فرآیندی جهت سازش و توافق توسل كرد. در طی این فرآیند، هر یك از زن و شوهر از بعضی امیال، خواست‌ها و سلیقه هایشان برای احترام به نظر همسر خود، چشم پوشی می‌كنند. البته این امر، درباره‌ی وجود دو معصوم3 با عامه‌ی مردم متفاوت است. با این وصف، علی7 در این زمینه درباره‌ی همسرش فاطمه3 می‌فرماید: «فاطمه3 مرا به خشم نیاورد و مخالفتی با امر من نكرد و هر وقت نگاهش می‌كردم، تمام غم هایم زایل می‌شد.»[1]

[1]. مناقب خوارزمی، اخطب خوارزم، ص 256.