حضرت علی7 می‌فرمایند:
«پس خدا را! پس خدا را! بپرهیزید از سركشی در این جهان»
و بترسید از كیفر ناخوشایند ستم در آن جهان، و پایان زشت خودبینی كه دامی است نهاده شیطان. دامی بزرگ و فریفتنی سترگ. بر دل مردان راه یابد، چون زهر كشنده كه در اندام‌ها شتابد. هیچ‌گاه از كار باز نماند، و به خطا كس را از مكر خود نرهاند. نه دانشمندی را به خاطر دانش و نه مستمندی را در فرسودگی پوشش؛
و خدا بندگان با ایمان خود را از این آسیب بر كنار می‌دارد، با نمازها و زكات‌ها و روزه گرفتن‌های دشوار، در روزهایی كه واجب است تا اندام‌هاشان بیارمد، و دیده‌هاشان خاشع شود و سبك ساختن دلهای آنان، و بردن خودبینی از ایشان، به فروتنی كه در عبادت‌ها است: از چهره‌های شاداب را به تواضع برخاك سودن، و با چسبانیدن اندام‌های پاكیزه بر زمین خویش را نمودن، و رسیدنِ شكم‌ها به پشت به فروتنی و خواری به خاطر روزه‌داری و آنچه در زكات است از دادن بهره‌های زمین و جز آن، به مستمندان و بیچارگان.
