اثر دیگری که قرآن برای سجده برمی شمارد، دستیابی به مقام رضوان خداوندی است که آن نیز از راه انجام بندگی و اطاعت از آموزه‌های الهی به دست می‌آید[1] و نتیجه قرب فرایض را در خود تحقق می‌بخشد.

علامه طباطبایی; با اشاره به این آیه می‌نویسد که مقام رضوان الهی در آیه به عتوان غایت رکوع و سجود بیان شده است و این نشان می‌دهد که انسان می‌تواند با رکوع و سجود در برابر خداوند به مقامی بلند چون مقام رضوان دست یابد.[2]

بهره‌مندی از فضل الهی که سرچشمه نعمت‌ها از دیگر آثاری است که آیه ۲۹ سوره فتح به آن توجه می‌دهد. بنابراین اگر کسی بخواهد از فضل و رحمت اختصاصی خداوند بهره مند شود باید از در سجده وارد شو د. بسیاری از نعمت‌هایی که در اختیار مردم است بخاطر فضل الهی است و خداوند به سبب اعمالی که آنان و یا پدر و مادرشان داشته‌اند به آنان عنایت و هبه نموده است. بنابراین می‌توان برای دست یابی به هر آرزوی مثبت و هر نعمتی، از سجده به عنوان اسباب دست یابی بهره گرفت.

خداوند در آیاتی چند فرمان داده که برای کسب هر نعمتی از ابزار و اسباب بهره جویید و وسیله‌ای برای کارها پیدا کنید. آن گاه برخی از چیزها را به عنوان وسایل و اسباب و ابزار معرفی می‌کند که از جمله استغفار، توسل به اهل بیت:، نماز و روزه و مانند آن است. در آیه فوق نیز سجده و رکوع را به عنوان ابزار دست یابی به فضل الهی برشمرده است.