قرآن، زنان ایده‌آل را که در بهشت، جای دارند، به مروارید محجوب و پوشیده در صدف تشبیه نموده، می‌فرماید:
و یا آنان را به جواهرات اصلی، چون یاقوت و مرجان، تشبیه می‌کند که جواهرفروشان، آن‌ها را در پوششی مخصوص، قرار می‌دهند تا همچون جواهرات بدلی به آسانی در دسترس این و آن قرار نگیرند. و از قدر و ارزش و اهمیت آن‌ها کاسته نشود.[1]
در آنجا، زنان زیبا و با حیا هستند که پیش از آنان، دست هیچ‌کس به آن‌ها نرسیده، گویی یاقوت و مرجانند.[2]
بنابراین حجاب، کمال و وقار زن بوده، نشانگر ارزش و اصالت وی، می‌باشد؛ و خداوند پاداش عظیم و بی‌کرانی را برای زنان تقوی پیشه و پاکدامن، مقرر داشته چنانکه حضرت مریم7 در بحبوبة جوانی و عشق و زیبایی، خدا را بر هوی و هوس‌ها، برگزید؛ و خداوند در برابر این پاکدامنی و تقوی، از روح قدسی خویش در وی بدمید؛ و او را بر زنان جهان برگزید و سیّده زنان جهان گردید که:
|
مگر نه حضرت صدیقه، دخت پیغمبر |
|
فکند بالش رفعت، فراز چرخ بلند؟! |
|
مگر نه مریم، با نفس خود مجاهده کرد |
|
سپس مر او را با روح قدس شد پیوند؟! |
|
مگر نه آسیه، شد در خشوع بی‌همتا |
|
مگر نه رابعه، بُد در خضوع بی‌مانند؟! |
|
اگر به تأنیث از قدر مردمان می‌کاست |
|
خدا به شمس نمی‌خورد در نبی سوگند! |
|
زنان، فراخور مدحند و لایق تمجید |
|
که امهات کمالند و مستحق پسند |
|
خداشناس و نصیحت‌پذیر و شوی‌پرست |
|
خدا از ایشان خشنود و بندگان خرسند[3] |
[1]. سوره واقعه، آیه 23.
[2]. سوره الرحمن، آیه 56 و 58.
[3]. عبدالکریم بی‌آزار شیرازی.
