طبق آيات قرآن كريم در ميان همين ﴿السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ﴾ كسانى بودند كه خداوند آن‌ها را منافق و «في قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ» معرفى كرده است؛ در آيه 31 سوره مدثر مى‌فرمايد:
«مأموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار داديم، و تعداد آن‌ها را جز براى آزمايش كافران معيّن نكرديم، تا اهل كتاب [يهود و نصارى] يقين پيدا كنند و بر ايمان مؤمنان بيفزايد، و اهل كتاب و مؤمنان (در حقّانيّت اين كتاب آسمانى) ترديد به خود راه ندهند، و بيماردلان و كافران بگويند: خدا از اين وصف چه منظورى دارد؟!».
به اتفاق مفسرين سوره مدثر و به ويژه اين آيه در مكه نازل شده و مقصود از «في قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ» نيز منافقين هستند. و همين منافقين بودند كه به همراه ديگر مؤمنان و رسول خدا به مدينه هجرت كردند و جزء ﴿السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ﴾ شدند.
بنابراين چگونه مى‌توان پذيرفت كه خداوند از تمام افرادى كه با پيامبر هجرت كردند، به صورت دائمى رضايت داشته باشد؛ حتى اگر جزء «في قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ» بوده باشند.
