برنامه دوم براى جلوگیرى از شیوع بدعت، نظام امر به معروف و نهى از منکر مى‌باشد، که بر حکومت اسلامى لازم است سازمانى را پدید آورد که این دو فریضه الهى را بر عهده گیرد.
اتفاقاً خود قرآن نیز بر وجود گروه قوى و نیرومند، که بتواند این دو کار را انجام دهد در آیاتى تأکید کرده است از جمله ﴿وَ لْتَكنْ مِنْكمْ أُمَّةٌ یدْعُونَ إِلَى الْخَیرِ وَ یأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ ینْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكرِ وَ أُولئِك هُمُ الْمُفْلِحُون﴾[1] باید از میان شما جمعى دعوت به نیکى و امر به معروف و نهى از منکر کنند و آن‌ها همان رستگارانند.
در آیه‌اى دیگر یکى از وظایف حکومت اسلامى را همین مى‌داند، چنان که مى‌فرماید:
﴿الَّذينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ لِلَّـهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ﴾.[2]
کسانى که چون به ایشان در زمین قدرت بخشیدیم، نماز را به پا مى‌دارند و زکات مى‌دهند و امر به معروف و نهى از منکر مى‌کنند و پایان همه کارها به دست خداست.
[1] . سوره آل عمران، آیه 104؛ ترجمه : و باید برخى از شما مسلمانان، خلق را به خیر و صلاح دعوت کنند و امر به نیکوکارى و نهى از بدکارى کنند، و اینها (که واسطه هدایت خلق هستند) رستگار خواهند بود.
[2] . حج، آیه 41 .
