ابن عبد البر از عالمان بزرگ اهل سنت مى‌نويسد:

«عثمان بن عفان و دو نفر از انصار به نام‌هاى عقبهٔ بن عثمان و سعد بن عثمان و افرادى از بنى زريق گريختند تا به كوه جلعب در اطراف مدينه رسيدند و سه شبانه روز در آن جا ماندند، سپس نزد پيامبر6 بازگشتند...».[1]

فخر رازى در تفسيرش مى‌نويسد:

عثمان با دو نفر از انصار به نام‌هاى سعد و عقبه گريختند تا به يك جاى دورى رسيدند و پس از سه روز بازگشتند.

و بسيارى از بزرگان اهل سنت نوشته‌اند كه عثمان بن عفان به همراه سه نفر ديگر گريختند و از ترس تا سه روز نتوانستند به مدينه برگردند:

«عثمان بن عفان، عقبهٔ بن عثمان و سعد بن عثمان (دو نفر از انصار) آن قدر گريختند كه به كوه جلعب (كوهى در اطراف مدينه از طرف اعوض) رسيدند و سه روز در آن جا ماندند و سپس بازگشتند. رسول خدا6 به آن‌ها فرمود: به چه سر زمين دورى رفته بوديد!»[2]

[1] . إبن عبد البر، يوسف بن عبد الله بن محمد (متوفاي 463 هـ)، الاستيعاب في معرفهٔ الأصحاب، ج 3، ص 1074، تحقيق علي محمد البجاوي، ناشر: دار الجيل ـ بيروت، الطبعهٔ: الأولى، 1412 هـ .

[2] . الطبري، محمد بن جرير (متوفاي 310 هـ )، جامع البيان عن تأويل آي القرآن، ج 4، ص 145، ناشر: دار الفكر، بيروت ـ 1405 هـ