نکته دیگری که باز باید توجه داشته باشیم این است؛ که با این‌که انصار اولین کسانی بودند که عهد خود با رسول الله را شکستند، و برای تعیین جانشین پیامبر اقدام کردند اما وقتی حضرت آنها را مخاطب قرار می‌دهند می‌فرمایند: «شما کسانی هستید که اسلام را یاری کردید و با شمشیر شما دین حق پیروز شد.»
بعد از این بیانات می‌فرمایند: «چه شد که اکنون عقب‌نشینی کردید و با این‌که اسلحه در دست دارید و می‌توانید با اسلحه قیام کنید، اجازه می‌دهید اسلام از مسیر خودش منحرف شود؟!» یعنی حضرت در عین حال که آنها را توبیخ می‌کنند و می‌فرمایند: «این کار شما به کفر و بدبختی دنیا و آخرت منتهی می‌شود» اما آن اوصاف نیکوی انصار و سوابق درخشانشان را انکار نمی‌کنند. یعنی نه این کار زشتتان موجب می‌شود که خوبی‌های گذشته‌تان را فراموش کنیم و نه آن سابقه درخشانتان عذری می‌شود برای کارهای غلطی که اکنون انجام می‌دهید.
در هر زمانی هر کس کار خوبی انجام داد ممدوح و مورد ستایش است و هرگاه مرتکب کار غلطی شد مورد نکوهش قرار می‌گیرد. نه گذشته‌ها عذری برای کارهای بد آینده می‌شود و نه کارهای بد آینده موجب می‌شود که گذشته‌های خوب افراد انکار شود.
اگر در یک زمان کسی را ستایش کردند، معنایش این نیست که الی‌الابد از اولیای خداست و هیچ عیب و نقصی ندارد. بلکه ماهم باید مادامی که کسی در مسیر صحیح است از او ستایش و قدردانی کنیم و اگر از مسیر صحیح منحرف شد و عاملی برای تضعیف ارزش‌های اصیل اسلامی و انقلاب شد او را کنار بگذاریم.
نباید تصور کنیم که گذشته افراد همیشه تضمین‌کننده آینده‌شان است. همچنین اگر کسی در یک زمانی گنه‌کار بود اما بعد توبه کرد نباید او را ردّ کرد. در این‌که از کسی ستایش یا نکوهش شود، یا کاری به آنها واگذار یا از کاری برکنار شوند میزان حال فعلی اشخاص است.
