اعتقاد به رضايت دائمى خداوند از «السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ» با آياتى از قرآن مجيد كه احتمال ارتداد صحابه را مطرح و آن‌ها را از اين كار بازداشته است، سازگار نيست؛ زيرا اگر واقعاً خداوند از آن‌ها براى هميشه راضى بوده و آن‌ها به طور قطع بهشتى بوده‌اند، چرا خداوند آن‌ها را تهديد كرده و وعده عذاب داده است؟
«محمد6 فقط فرستاده خداست و پيش از او، فرستادگان ديگرى نيز بودند آيا اگر او بميرد و يا كشته شود، شما به عقب برمىگرديد؟ (و اسلام را رها كرده به دوران جاهليّت و كفر بازگشت خواهيد نمود؟) و هر كس به عقب باز گردد، هرگز به خدا ضررى نمىزند و خداوند به زودى شاكران (و استقامتكنندگان) را پاداش خواهد داد.»[1]
«اى افرادى كه ايمان آوردهايد! هر كس از شما، از آيين خود بازگردد، (به خدا زيانى نمىرساند خداوند جمعيّتى را مىآورد كه آن‌ها را دوست دارد و آنان (نيز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر كافران سرسخت و نيرومند هستند.»[2]
بسيار واضح و روشن است كه اين آيه شامل همه صحابه و از جمله «السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ» نيز مى‌شود.
آيات ديگرى نيز در ارتباط با اين موضوع وجود دارد كه مجال نقل همه آن‌ها را نداريم.
[1] . سوره آل عمران، آیه 144.
[2] . سوره المائده، آیه 54.
