فاطمه3 در ادامه می‌فرماید: أَمْ أَنْتُمْ أَعْلَمُ بِخُصُوصِ الْقُرْآنِ وَ عُمُومِهِ مِنْ أَبِي وَ ابْنِ عَمِّي ؛ یعنی:‌«آیا شما در عموم و خصوص معانی و مفاهیم قرآن كریم از پدرم و پسرعمویم(علی7) داناترید؟»

درباره‌ی غیب دانی پیامبران به ویژه پیامبر اسلام6 از نظر قرآن، روایات، مکاتب فلسفی و کلامی تردیدی وجود ندارد؛ زیرا معارف و معلومات پیامبران مبتنی بر امدادهای غیبی و عنایات ربانی است که با اتصال و ارتباط به سرچشمه‌ی وحی الهی فرا می‌گیرند و به ملت و قوم خود ابلاغ می‌نمایند. گواه بر این مدعا بیش از هر چیز کتاب‌های آسمانی از جمله قرآن کریم است، که بخشی از آیات آن به طور خاص، به علم غیب ارتباط دارد و مورد توجه و عنایت پژوهشگران قرآنی با رویکردهای متفاوت قرار گرفته است.[1]

[1] . نک: علم امام، مجموعه مقالات، 541 ـ 638.