صفحات تاريخ شاهد خشونت هايى از عمر پيش از مسلمان شدن او است كه در حقيقت حكايت از ديرينه بودن اين خصلت‌ها در وجود او است. به چند نمونه اشاره مى كنيم:
بلاذرى در انساب الأشراف، ابن اثير در الكامل و صالحى شامى در سبل الهدي، هنگامى كه از شكنجه شدگان براى اسلام سخن مى گويند و آن‌ها را معرّفى مى كنند، از «لبيبه» كنيزى از بنى مؤمّل نام مى بردند، كه كنيز عمر بود. در باره او مى نويسد:
آن كنيز پيش از عمر بن خطّاب اسلام آورده بود؛ عمر او را شكنجه مى داد كه از دينش برگردد، سپس (هنگامى كه خسته مى شد) او را رها مى كرد و به او مى گفت: من تو را رها كردم؛ چون از زدن تو خسته شدم.[1]
ابن هشام در السيرهٔ النبويهٔ، احمد بن حنبل در فضائل الصحابهٔ و بسيارى ديگر از بزرگان اهل سنت نوشته‌اند:
ابوبكر، از كنار كنيز مسلمان شده‌اى از بنو مؤمل از خاندان عدى بن كعب، مى‌گذشت؛ ديد عمر او را كتك مى‌زند تا دست از اسلام بردارد و مسلمان بودن را ترك كند (چون عمر هنوز مشرك بود) آن قدر او را زد تا خسته شد، گفت: اگر تو را كتك نمى‌زنم براى اين است كه خسته شده‌ام، از اين جهت مرا ببخش. كنيز در پاسخ گفت: بدان كه خدا نيز اين گونه با تو رفتار خواهد كرد.[2]
بلاذرى درباره او مى نويسد:
در او (عمر) نسبت به مسلمانان، غلظت و سخت گيرى بود.[3]
عمر بن خطّاب هنگامى كه از اسلام آوردن خواهرش فاطمه و دامادش سعيد بن زيد مطّلع گشت، به آن‌ها گفت: من شنيده‌ام كه شما پيرو دين محمد شده ايد. سپس به سوى دامادش سعيد حمله‌ور شد.
خواهرش فاطمه به دفاع بر می‌‌‌خيزد، عمر او را به گونه‌اى مى‌زند كه بدنش را مجروح و خون از آن سرازير مى‌شود.[4]
[1] . البلاذري، أحمد بن يحيى بن جابر (متوفاي 279ه ـ ) أنساب الأشراف، ج 1، ص 84؛ الشيباني، أبو الحسن علي بن أبي الكرم محمد بن محمد بن عبد الكريم (متوفاي 630 هـ )، الكامل في التاريخ، ج 1، ص 591، تحقيق عبد الله القاضي، ناشر: دار الكتب العلميهٔ ـ بيروت، الطبعهٔ الثانيهٔ، 1415 هـ؛ الصالحي الشامي، محمد بن يوسف (متوفاي 942 هـ)، سبل الهدى والرشاد في سيرهٔ خير العباد، ج 2، ص 361، تحقيق: عادل أحمد عبد الموجود و علي محمد معوض، ناشر: دار الكتب العلميهٔ ـ بيروت، الطبعهٔ: الأولى، 1414 هـ؛ كامل ابن اثير، ج 2، ص 69 و إمتاع الأسماع، ج 9، ص 113 و سبل الهدى و الرشاد، ج 2، ص 361، فضائل الصحابهٔ، أحمد بن حنبل، ج 1، ص 120.
[2] . الحميري المعافري، عبد الملك بن هشام بن أيوب أبو محمد (متوفاي 213 هـ )، السيرهٔ النبويهٔ، ج 2، ص 161، تحقيق طه عبد الرؤف سعد، ناشر: دار الجيل، الطبعهٔ: الأولى، بيروت ـ 1411 هـ ؛
[3] . البلاذري، أحمد بن يحيى بن جابر (متوفاي 279 هـ ) أنساب الأشراف، ج 10، ص 301.
[4] . الحميري المعافري، عبد الملك بن هشام بن أيوب أبو محمد (متوفاي 213 هـ )، السيرهٔ النبويهٔ، ج 2، ص 189، تحقيق طه عبد الرءوف سعد، ناشر: دار الجيل، الطبعهٔ: الأولى، بيروت ـ 1411 هـ ؛
