مسلما در شرایط مساوی، عدالت دقیقا همان رعایت مساوات است: اگر تنی چند از کارگران، با تخّصص و سابقه و توان کار مساوی در یک زمان مساوی به کار مشغول شوند عدالت، حکم می‏کند که از دستمزد مساوی برخودار شوند، و تفاوت و اختلاف دستمزد آنان خلاف عدالت است.

امّا با وجود تفاوت و اختلاف آنان در این خصوصیات، مثل این‏که، کسی تخصّص و یا قدرت کار و یا سابقه بیشتر داشته باشد، مسلّما در این صورت، تساوی در حقوق میان آنها خلاف عدالت و تفاوت دستمزد، عین عدالت است. پس این‏جا نقطه افتراق عدالت از مساوات است و صورت اول، نقطه وحدت و تلاقی این دو مفهوم است.