نکته دیگر توجه به مطلبی است که حضرت زهرا3 در پایان خطبه بیان می‌کنند. حضرت می‌فرمایند: «با این‌که می‌دانم سخنان من در شما اثر نمی‌کند ولی به خاطر جوش و خروش و خشم و غصه‌های دلم آن‌ها را بیان کردم.» چرا حضرت این چنین سخن می‌گویند؟
برخی گمان می‌کنند مقصود حضرت این است که: «من در اثر غصه‌های فراوان بی‌اختیار شدم و برای سبک شدن دلم این سخنان را گفتم.» ولی ما حضرت زهرا3 را خیلی از این قوی‌تر می‌دانیم که تحت تأثیر احساسات و غم و غصه‌اش واقع شود و اختیار از دستش خارج شود. این سخنان به خاطر این است که همه مسلمانان بارها از پیغمبر خدا شنیده بودند که: «غضب فاطمه موجب غضب خدا و رضای فاطمه موجب رضای خداست.»[1]
حضرت این‌جا صریحاً می‌خواهند بگویند که: «من نسبت به شما غضبناکم و این نشان‌دهنده آن است که خدا بر شما غضبناک است؛ از این‌رو به دنبال این سخن می‌فرمایند: «این رفتار، شما را به آتش جهنم می‌کشاند.» زیرا کسی که مشمول غضب خدا باشد نجاتی از آتش جهنم نخواهد داشت.
پس اظهار این سخنان نیز برای اتمام حجت است. این فرمایش آخرین تیر ترکش حضرت، برای هدایت آن مردم بود. همه اینها به خاطر محبتی بود که حضرت به مردم داشت و دوست داشت آن‌ها را نجات دهد و حتی اگر شده یک نفرشان را هدایت کند. لذا در پایان می‌فرمایند: این سخنان برای این بود که حجتی را برای شما اقامه کنم و حجت برای شما تمام شود.
[1] . عیون اخبار الرضا7، ج 2، ص 26.
