بحث ما در اطراف خطبه شریف فدکیه، به این‌جا منتهی شد که حضرت زهرا3 بعد از بیانات متعددی رو به انصار کرده و مسئولیت ایشان در آن مقطع زمانی یعنی دفاع از اهل‌بیت و حقوق آن‌ها را به ایشان تذکر دادند. حضرت با استفاده از آیاتی از قرآن که لحن بسیار شدیدی داشتند آن‌ها را انذار فرمودند.
می‌توان حدس زد که بعد از بیانات حضرت که در چند مورد بسیار کوبنده، محرک و موجب تهییج احساسات و عواطف مردم می‌شد، چه جوّی در مجلس به وجود آمده بود و مسلماً آرام کردن چنین جوّی به هنر فراوانی نیازمند است.
از این‌رو آن کسی که در مقام خلافت قرار گرفته بود با زیرکی خاصی و با لحن بسیار محبت‌آمیزی نسبت به اهل‌بیت، شروع به سخنرانی کرد. این عکس‌العمل واقعاً نشانه نبوغ این افراد در این گونه مسائل است. وی در جواب حضرت مطالبی، گفت که حقیقتاً باید روان‌شناسان روی آن کار کنند؛ چراکه در این فضا برای آرام کردن مردم ممکن نبود بهتر از این صحبت کرد. در ادامه، سخنان به اصطلاح خلیفه اول را می‌خوانم تا مقداری با لحن کلام وی آشنا شوید.
