طبق روایات شیعه و سنی، حضرت زهرا3 بعد از این مراحل، در مسجد رسول خدا6 خطبه فدکیه را خوانده و برای پس گرفتن این حق پامال شده خویش از عموم اصحاب رسول خدا6 و به خصوص انصار کمک خواستند.
حضرت زهرا3 پس از محکومیت ابوبکر بر اساس قرآن کریم، و پس از اینکه به عمق مصیبت رحلت پیامبر6 اشاره کرد، رو به انصار فرمود:
اى گروه بزرگان! و اى بازوان تواناى ملّت! و اى نگهداران دین! این چه رفتار سست و سبکى است که ظالمانه در حقّ من روا داشتهاید؟ مگر پدرم؛ رسول خدا6 نفرموده بود:
«مراعات هر شخصى در احترام به فرزندان اوست»؟ چه با شتاب خلاف آن عمل کردید، هر چند این امر قابل پیشبینى بود، با اینکه شما براى احقاق حقوق من قادر و توانائید، پنداشتهاید که رسول خدا از میان رفت و ما رها گشتیم؟ آه که فوت او چه حادثه بزرگ و پیشآمد عظیمى بود، شکافى وسیع پدید نمود و همه چیز را به هم ریخت و از فقدان او زمین تیره شد و خورشید و ماه گرفت، و تمام ستارگان از هم پاشیدند، و کشتى آرزو به گل نشست، و کوه‌ها خاشع شدند، و در پى وفات او حریم‌ها زیر پا گذارده شد و حرمت‌ها ریخت، و به خدا سوگند که این فاجعهاى عظیم و پیش آمدى بزرگ و بىمانند بود.
آرى این قضاء حتمى و حکم قطعى خداوند بود که در قرآن از طریق وحى به پیامبر ـ همچون دیگر انبیا ـ به چندین طریق شما را از فاجعه خبر داده بود که: «و محمّد فقط رسولى است همچون دیگر رسولان، اگر بمیرد یا کشته شود از راه حقّ منحرف شده و به پشت سر خودتان برمىگردید [این را بدانید] و هر که رو به قهقرا برگردد ضررى به خداوند نخواهد داشت، و خداوند آن کسانى را که به نعمت‌ها و الطاف الهى متوجّه باشند؛ پاداشى نیکو مىدهد».[1]
اى گروه انصار! شما حاضر و ناظر باشید و میراث پدر من مورد دستبرد دیگران واقع گردد؟! شما مشمول دعوت من گشته و در معرض امتحان و آزمایشید، حال اینکه شما برخوردار از سلاح و تجهیزات جنگى بوده و معروف به اهل خیر و صلاح و نیکوکارى هستید، چه شده که اکنون دعوت مرا شنیده و یاریم نمىکنید؟! و نالهام را مىشنوید و به فریادم نمىرسید؟! با اینکه شما در گذشته به تلاش و شجاعت و نبرد و تحمّل سختیها و استقامت شناخته شده و آن گروه منتخب مخصوص ما اهل بیت بودید؟! ….
آرى من با کمال دقّت و معرفت شما را از آن ضلالت و خذلان و تیرگى که ظاهر و باطن شما را فرا گرفته است آگاه ساختم، و ناخواسته لبریز جان شد، و شور و خشمى به بیرون جهید، و طاقتم طاق شد، و حبس آن نتوانستم، و پیشگیرانه بر زبانم آمد، اکنون بگیرید و ببرید این شترى که به ناحقّ غصب نمودید و این دابّه خلافت و فدک را مأخوذ دارید او را رام و منقاد خود شمارید و به آسودگى سوار شوید، امّا بدانید که پاى این دابّه مجروح و پشت او زخم دارد، حمل آن عار؛ و ننگ آن باقى و برقرار، و به علامت و نشان خداوند تعالى داغدار، و به ننگ همیشگى آشکار، و پیوسته و متّصل به آتش غضب خداوندگار، و کشاننده است راکب خود را به سوى آتشى که شکافنده قلب فاجران و کفّار نابکار است. همانا خداوند ناظر است بدان چه می‌‌‌کنید و می‌‌‌داند ظالمان به کجا می‌‌‌روند و جاى می‌‌‌گیرند.
من دخت پیغمبر شمایم، که برایتان بشیر و نذیر بود، و شما را به عذاب شدید بیم می‌داد، پس آنچه که مىتوانید انجام دهید، ما نیز انتقام خواهیم کشید، حال شما منتظر آن روز باشید، ما نیز منتظر آن روز هستیم.
نتیجه:
با توجه به روایاتی که بیان شد، حضرت زهرا3 در شش مرحله، فدک را به صورت‌های مختلف طلب کردند. اکنون اهل سنت به سئوالات زیر پاسخ دهند:
۱. چرا امیر مؤمنان7 که همیشه همراه پیامبر6 بوده است، «روایت لَا نُورَثُ» را نشنیده‌اند.
۲. چرا رسول خدا6 به دخترش که مهمترین وارث ایشان است وصیت نکردند که بعد از من فدک را مطالبه نکن و اختیار آن با کسی است که بعد از من خلیفه می‌شود؟
۳. فدک در اختیار حضرت زهرا3 بود و کارگرانش در آنجا کار می‌کردند در نتیجه فاطمه زهرا3 ذُوالْیَد محسوب می‌شد؛ اما خلیفه اول عامل حضرت زهرا3 را از فدک بیرون کرد و آن را تصاحب نمود. سؤال این است که چرا ابوبکر قاعده ذوالید را در باره فدک اجرا نکرد؟
۴. بنا به هر دلیلی وقتی شهادت شاهدان حضرت مورد قبول واقع نشد، و یا به ادعای اهل سنت شاهدان مورد نظر ابوبکر فراهم نشد، چرا ابو بکر که منکر ملکیت فدک بود، قسم نخورد؟ آیا قاعده «الیمین علی من انكر» این مورد را نمی‌گیرد. ؟[2]
[1] . یَا مَعْشَرَ النَّقِیبَهِ وأَعْضَادَ الْمِلَّهِ وحَضَنَهَ الْإِسْلَامِ مَا هَذِهِ الْغَمِیزَةُ فِی حَقِّی والسِّنَـةُ عَنْ ظُلَامَتِی؟ أَ مَا كانَ رَسُولُ اللَّـهِ6 أَبِی یَقُولُ الْمَرْءُ یُحْفَظُ فِی وُلْدِهِ سَرْعَانَ مَا أَحْدَثْتُمْ وعَجْلَانَ ذَا إِهَالَهٍ ولَكمْ طَاقَهٌ بِمَا أُحَاوِلُ وقُوَّهٌ عَلَى مَا أَطْلُبُ وأُزَاوِلُ أَ تَقُولُونَ مَاتَ مُحَمَّدٌ ص فَخَطْبٌ جَلِیلٌ اسْتَوْسَعَ وَهْنُهُ واسْتَنْهَرَ فَتْقُهُ وانْفَتَقَ رَتْقُهُ وأَظْلَمَتِ الْأَرْضُ لِغَیْبَتِهِ وكسَفَتِ الشَّمْسُ والْقَمَرُ وانْتَثَرَتِ النُّجُومُ لِمُصِیبَتِهِ وأَكدَتِ الْآمَالُ وخَشَعَتِ الْجِبَالُ وأُضِیعَ الْحَرِیمُ وأُزِیلَتِ الْحُرْمَهُ عِنْدَ مَمَاتِهِ فَتِلْك واللَّـهِ النَّازِلَهُ الْكبْرَى والْمُصِیبَهُ الْعُظْمَى لَا مِثْلُهَا نَازِلَهٌ ولَا بَائِقَهٌ عَاجِلَهٌ أَعْلَنَ بِهَا كتَابُ اللَّـهِ جَلَّ ثَنَاؤُهُ فِی أَفْنِیَتِكمْ وفِی مُمْسَاكمْ ومُصْبَحِكمْ یَهْتِفُ فِی أَفْنِیَتِكمْ هُتَافاً وصُرَاخاً وتِلَاوَهً وإِلْحَاناً ولَقَبْلَهُ مَا حَلَّ بِأَنْبِیَاءِ اللَّـهِ ورُسُلِهِ حُكمٌ فَصْلٌ وقَضَاءٌ حَتْمٌ ـ وما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلى أَعْقابِكمْ ومَنْ یَنْقَلِبْ عَلى عَقِبَیْهِ فَلَنْ یَضُرَّ اللَّـهَ شَیْئاً وسَیَجْزِی اللَّـهُ الشَّاكرِینَ.
[2] . گروه پاسخ به شبهات، مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر4.
