د ـ سرکشی و تجاوز به حقوق دیگران

سرکشى، که در عربی آن را بغی می‌گویند یعنی؛ کسى اندازه خود را نداند و از حدّ بگذرد.

واژه باغ در لغت فساد و تجاوز از حدّ و طلب شدید و بى‏انصافى و بى‏عدالتى است.

علامه طباطبایى در ذیل آیه:

﴿فَلَمَّا أَنْجاهُمْ إِذا هُمْ يَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ‏‏‏﴾[1]

یعنی: «پس هنگامى که آنان را نجات بخشد، ناگهان در زمین به ناحق تجاوز و سرکشى مى‏کنند». نوشته است: «اصل بغى طلب است، ولى بیشتر کاربرد آن در مورد ستم به غیر حق همراه با تجاوز است. و اگر مقصود از بغى فقط ظلم باشد، قید غیرحق اضافه است.

باغى یعنى کسى که نافرمانى و جفاکارى و زورگویى رابه حدّ سرکشى و طغیان برساند. و دشمنى را از حدّ و اندازه بگذراند که به طغیان و فساد بیانجامد.

[1] . سوره یونس، ‌آیه 23.