امام صادق7 مى‏فرماید: اما مصحف فاطمه3 هر نوآورى كه به وجود بیاید و نیز نام‌هاى كسانى كه تا روز قیامت مى‏آیند و حكومت دارند، در آن موجود است.[1]

فضیل سكره مى‏گوید: به محضر امام صادق7 مشرف شدم كه خطاب به من فرمود: اى فضیل! آیا مى‏دانى در چه چیزى پیش از این نگاه مى‏كردم؟! عرض كردم: خیر! فرمود: من در كتاب فاطمه3 نگاه مى‏كردم، البته حاكمى نیست كه حكومت كند مگر آنكه نام او و نام پدرش در كتاب فاطمه نوشته شده است و براى فرزند حسن اثرى در آن ندیدم.[2]

عبدالملك بن‏ اعین مى‏گوید: به امام صادق7 عرض كردم كه زیدیه و معتزله اطراف محمد بن‏ عبدالله[3] را گرفته‏اند، آیا او حاكم خواهد شد؟ در پاسخ فرمود: به خدا قسم نزد من دو كتاب است كه در آن كتاب‌ها نام هر پیامبر و نام هر حاكمى كه در زمین حكومت كند موجود است. خیر! به خدا قسم كه محمد بن‏ عبدالله هیچ كدام از اینها نیست.[4]

معلّى بن‏خُنیس مى‏گوید: امام صادق7 فرمود: هیچ پیامبر و جانشین پیام‏آور و حاكمى نیست مگر آنكه در كتابى كه نزد من موجود است، اسم آنها ذكر شده است. خیر! به خدا قسم كه از محمد بن‏عبدالله بن‏حسن در آن نامى نیست.[5]

[1] . بحارالانوار، ج ‏26، ص 18.

[2] . اصول كافى، ج 1، ص 242، بحار، ج ‏26، ص 155.

[3] . محمد بن‏عبدالله بن‏ حسن معروف به «نفس زكیه‏» كه به عنوان مهدى است ‏با او بیعت ‏شد و خودش هم باورش شده بود كه مهدى است. ولى امام صادق7 مخالفت كرد كه دروغ است، مهدى امت ایشان نیست و امام7 پیش‏بینى كرد كه فرزندان عبدالله بن ‏حسن به دست منصور دوانقى كشته مى‏شوند و آنهایى كه حكومت مى‏كنند نه عبدالله و فرزندان او. طولى نكشید كه پیش‏بینى امام محقق شد و حكومت ‏به دست ابوالعباس سفاح و برادرانش افتاد و محمد بن ‏عبدالله (نفس زكیه) توسط منصور كشته شد. (براى توضیح بیشتر از جریانات سیاسى این عصر رجوع كنید به سیرى در سیره ائمه اطهار، شهید مطهرى، ص‏133 به بعد).

[4] . اصول كافى، ج 1، ص 242.

[5] . بحار الانوار، ج ‏26، ص‏ 156 و ج ‏47، ص 32.