صديقه کبري فاطمه زهرا3 فرمود: سُبْحَانَ اللَّـهِ، یعنی؛ منزه است خدا.

حال ببينيم در اين ذکر شريف چه رمزي وجود دارد؟

بدان که ذکر الهي، دل را از تشويش نفس و وسوسه شيطان برهاند و هر کدورت و حجاب که از تصرّف اين دو ایجاد شده باشد، در هم سوزاند و عنان دل را از توجه به امیال و شهوات نفساني بگرداند و چون کدورت و ظلمات حُجُب از دل زايل گرديد، نور ذکر، بر جوهر دل بتابد و گلخن سينه را گلشن نمايد و زنگار قساوت را از روي آيينه دل برخيزاند و لين و رقت در دل پديد آورد و وَجَل و خوف در دل برانگيزاند.

و چون ذاکر بر ذکر مداومت نمايد، سلطان ذکر بر مملکت دل مستولي شود و ماسواي حق را از اقليم دل، اخراج کند؛ سر بر جيب مراقبه حق فرو برد و از هر چه جز او است، وحشت گيرد و شرف مرتبه اطمينان او را حاصل آيد و چون محبّت غير حق در دل يابد، بداند که بيماري دل هنوز باقي است، پس به مصقل ذکر، ازاله آن کند، تا عرشِ دل، چون فلک اطلس از نقش غير، باک شود.