گاهی پرسیدنِ سوال و وارد کردن شبهه نسبت به دین، برای فهمیدن موضوع نیست، بلکه شخص به دلیل تاریکی ضمیرش و برای دشمنی با اسلام و مقدسات، شبهه‌ای مطرح می‌کند تا دین را تضعیف نماید و نگذارد دیگران هم به طرف معنویت روی آورند. زیرا دشمنان می‌‌دانند تا دین و ایمان و معنویت در مردم هست، خبری از عیاشی، شهوترانی، ظلم و ابتذال نیست . برای اینکه راه این آلودگی‌ها را هموار کنند چاره‌ای جز مبارزه با دین ندارند زیرا تنها مزاحمشان، دین می‌باشد و یکی از راه‌های مهم مقابله با اسلام، وارد کردن شک و شبهه در اذهان مردم است.

در اینجا وظیفه مردم دفاع از دین خواهد بود . اگر به وظیفه خود عمل نمایند خودشان بهره می‌برند و در غیر اینصورت خداوند نخواهد گذاشت دینی که پای درخت آن خون‌های انبیاء و ائمه اطهار: و علمای بزرگ و شهداء ریخته شده از بین برود.[1]

دشمنان عنود و لجوج صديقه شهيده3 خواستند با احکام الهي بازي کنند و عده‌اي هم ناظر بوده و مهر سکوت بر لب زدند ولي غافل از اينکه آن خطبه آتشين براي همشه بساط بازيگران را خيلي سريع برچيد خصوصاً زماني که با خون مقدس شهيد کربلا گره خورد.

[1] . سوره توبه، آیه 32 / سوره صف، آیه 8 / سوره حجر، آیه 9 و . . .