معمولا طبقات ضعيف اجتماعي(بيشترين حاميان پيامبر6) گرفتار اين نوع رفتار مي‏شدند. بلال، به دست اميهٔ بن خلف،[1] عمار و پدر و مادرش، به دست ‏بني مخزوم،[2] و زني از کنيزان در بني عدي، توسط عمر بن خطاب که آن زمان مشرک بود، شکنجه مي‏شد.[3]

در باره بلال نقل شده است که او را بر زمين داغ مي‏خواباندند و سنگ بر سينه‏اش مي‏گذاشتند. ريسمان بر گردنش آويزان مي‏کردند و به دست ‏بچه‏ها مي‏دادند تا او را در ميان کوچه‏هاي مکه به اين سو و آن سو بکشند.[4] بلال خود نيز مي‏گفت: مرا يک شبانه ‏روز تشنه نگاه مي‏داشتند و بعد روي سنگ داغ مي‏خواباندند.[5]

[1] . انساب الاشراف، ج 1، ص 184 و سبل الهدی و الرشاد، ج 2، ص 277

[2] . سیره نبوی، ابن هشام، ج 1، ص 320

[3] . همان، ص 319 و انساب الاشراف، ج 1، ص 195

[4] . انساب الاشراف، ج 1، ص 185- 184

[5] . سبل الهدی و الرشاد، ج 2، ص 277