سرانجام در ايام حج‏ سال يازدهم بعثت، ملاقات سرنوشت ‏سازي روي داد که بعدها به ديدار گروه شش نفري مشهور شد. به گزارش ابن اسحاق، زماني که رسول خدا6 به دعوت قبايل در موسم حج مشغول بود، در عقبه به گروهي از خزرجيان برخورد کرد. حضرت از آن‌‌ها خواست‏ بنشينند و به حرف‌‌هايش گوش کنند. آنان نيز نشستند و از دعوت پيامبر6 با خبر شدند و چون قبلا از يهوديان شنيده بودند که پيامبري ظهور خواهد کرد، وي را همان دانستند و دعوتش را پذيرفتند.

آن‌‌ها به پيامبر6 گفتند: ما در حالي قوم خود را ترک کرده‏ايم که بدترين دشمني و شرارت ميان آن‌‌ها وجود دارد. اميدواريم با پذيرفتن دعوت تو با يکديگر متحد شوند. ما اکنون به سوي يثرب بر مي‏گرديم و آيين تو را عرضه مي‏داريم؛ هر گاه همگي بر پذيرفتن آن اتفاق کردند، گرامي‏تر از تو کسي نزد ما نخواهد بود.[1]

اين افراد عبارت بودند از: اسعد بن زراره، عوف بن حارث، رافع بن مالک، قطبهٔ بن عامر، عقبهٔ بن عامر، جابر بن عبدالله بن رئاب.[2] به اين ترتيب سپاه تبليغي شش نفره از اهالي خود يثرب، به آن شهر رهسپار شد تا با عزمي دو چندان به تبليغ دين اسلام بپردازد. چنان که طبري مي‏نويسد، فعاليت اين شش نفر به گونه‏اي انجام شد که خانه‏اي در يثرب نبود که سخن از پيامبر در آن نباشد.[3]

[1] . سیره نبوی، ابن هشام، ج 2ص 429؛ تاریخ طبری، ج 2، ص 354.

[2] . الطبقات الکبری، ابن سعد، ج 1، ص 219؛ سیره نبوی، ابن هشام، ج 2، ص 429.

[3] . تاریخ طبری، ج 2، ص 86.