شاید در ابتدا این سوال در ذهن مطرح شود که چرا به شک و گمان، شبهه می‌‌گویند . در این باره امام علی7 می‌‌فرمایند: «وَ إِنَّمَا سُمِّيَتِ الشُّبْهَةُ شُبْهَةً لِأَنَّهَا تُشْبِهُ الْحَقَّ»[1]

شبهه را از این رو شبهه نامیدند زیرا که شباهت به حق دارد .

طرفداران باطل به گونه‌ای سخنان خود را تنظیم می‌کنند و با آب و تاب بیان می‌نمایند که مردم آن سخن را حق می‌‌پندارند به طوری که واقعیت بر مردم پوشیده می‌شود . به علت آنکه سخنان انسان‌های منحرف شبیه سخنان حق است به آن «شبهه» می‌‌گویند و به سخنانی که مردم را به حق می‌‌رساند «دلیل» گفته می‌شود .

[1] . نهج البلاغه خطبه 38.