اغلب اوقات دروغ گفتن، باعث رسوايى و فضيحت، و بازماندن ازمقاصد و مطالب مىگردد. و عزت آدمى پایمال مىگردد.
و از جمله اسباب رسوايى دروغگو، آن است که: خداى - تعالى - فراموشى را به او مسلط ساخته و به اين جهت دروغى را که مىگويد فراموش مىکند و خلاف آن رامىگويد و رسوا مىشود.
حضرت امام جعفر صادق7 فرمود که: «از جمله چيزهايى که خداى - تعالى - بر دروغگو گماشته است نسيان است».[1]
و از اين جهت، مشهور شده است که: دروغگو حافظه ندارد.
سپس در فواید صدق تامل کنى و بعد از اين، اگر دشمن خود نباشى در هر سخنى که مىگويى ابتداء تدبر و تفکر کنى تا دروغى در آن نباشد. و از همنشينى فساق و دروغگويان، اجتناب کنى تا راستگوئى ملکه تو گردد.
[1] . کافى، ج 2، ص 341، ح 15.
