یکی از نشانه‌‌های روشن علم حضرت زهرا3، خطبة بلند و پر معنای حضرت معروف به خطبة فدکیه است که آن را در مسجد مدینه ایراد فرموده است. این خطبة نه چندان بلند به دلیل معارف ناب و نکته‌‌های ژرف و آموزه‌‌های فراوانی که در آن موجود است، مورد توجه بسیاری از علما و محققان واقع شده و شرح‌‌های متعددی بر آن نوشته شده است.

سخنان پر مغز ایشان شامل دوره‌ای از معارف دین اسلام است که در بر دارندة مباحث مهمی در باب خداشناسی، پیامبر شناسی، قرآن شناسی، امام شناسی، اهل بیت شناسی، معاد شناسی، احکام فقهی و فلسفة احکام و نیز مباحث اخلاقی است. اسناد معتبر تاریخی از جمله مروج الذهب مسعودی، سقیفه و فدک جوهری و شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید به استناد این خطبه به صدیقة طاهره3 گواهی داده‌اند.[1] متن این خطبه در شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید موجود است.[2]

در متن این خطبه تعابیر بلندی از حضرت3 وجود دارد که به اثبات علم و عصمت الهی ایشان از زبان خودشان دلالت دارد که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد.

ایشان در بخشی از این خطبة شریف می‌‌فرماید: «این اولین و آخرین گفتار با شما است و آنچه را که می‌‌گویم غلط و اشتباه نیست و کارهایی را که انجام می‌‌دهم برخلاف حق نیست.»[3] ونیز می‌‌فرماید: «ستایش مخصوص خداوندی است که مرا به جهت دینش تربیت نمود و مرا رها نکرد که چیزی غیر از او را بپرستم.»[4]

این تعابیر به روشنی نشان می‌دهد که ایشان بر سرچشمة خطاناپذیری از علوم تکیه زده‌اند و به همین جهت به مصونیت خود از خطا اطمینان دارند. به جهت همین خطا ناپذیری گفتار و کردار این بانوی بزرگوار است که سراسر زندگی علمی و عملی ایشان به عنوان الگو و سرمشقی اطمینان‌بخش، برای آنهایی است که به دنبال تأسی به ایشان برای طی طریق کمال و رسیدن به بارگاه قدس الهی اند. از جمله منابع غنی و معارف ژرف و عمیقی که در حوزه‌‌های مختلف دین شناسی، چراغ راه پژوهندگان و پویندگان راه حقیقت است،

[1] . حکمت فاطمی، زنجانی، ص36.

[2] . شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج 16، ص 124.

[3] . «اقول عوداً و لا اقول ما اقول غلطاً و لا افعل ما افعل شططاً». (ترجمة متن از: دین شناسی از دیدگاه فاطمة زهرا 3، رضوانی، ص 23) (شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج 16، ص 124).

[4] . الحمد لله الذی هدانی لدینه و لم یجعلنی اعبد شیئاً غیره. (ترجمة متن از: دین شناسی از دیدگاه فاطمة زهرا 3، رضوانی، ص 23) (همان)