مشرکان به چيزي کمتر از باز گرداندن تازه مسلمانان از دين جديد به آيين قديم راضي نبودند و در اين مسير هر شخصي را به تناسب جايگاه قبيله‏اي و ميزان اعتبار اجتماعي‏اش مورد آزار و اذيت قرار مي‏دادند.

درست ‏بر همين اساس بود که شخص پيامبر6 و عده‏اي از صاحبان موقعيت قبيله‏اي از رفتارهاي حاد در امان بودند. همين امر پيامبر6 را وا مي‏داشت تا فکري به حال مسلمانان بي‏پناه بکند، آن فکر چيزي نبود جز خروج از مکه.

در راستاي همين مسير، پيامبر6 سه حرکت انجام داد؛ که به ترتيب عبارت‏اند از: هجرت مسلمانان به حبشه، سفر به طائف، هجرت به مدينه. به اين ترتيب هجرت به مدينه آخرين حلقه از اقدامات رسول خداست که براي خلاص مؤمنان از فشارها و حفظ دين آنان صورت مي‏گرفت.