خداوند؛ نيروي ادراك مفاهيم را به همه انسان‌ها عطا فرموده است تا قدرت تشخيص معارف حقيقي را داشته باشند، امّا اصحاب شمال از اين نيرو درست استفاده نمي‌كنند و به بي اعتقادي به معاد و انكار آن گرفتار مي‌‌شوند و مي‌‌گويند: «آيا وقتي كه مُرديم و خاك و استخوان شديم، برانگيخته خواهيم شد؟ يا نياكان ما برانگيخته مي‌‌شوند؟ »[1] خداوند به رسول گرامي خويش فرمان مي‌دهد، انكار آنان را نسبت به معاد پاسخ داده و آن را ثابت كند و به ايشان خبر دهد كه روز قيامت با خوردن «زقّوم» و نوشيدن «حميم» چه زندگي دردناكي خواهند داشت و آنان را توبيخ كند كه خبر بعث و جزا، از سوي خداست؛ «كسي كه آفريدگار و تدبير كننده امور ايشان است.»[2]
[1] . سوره واقعه ، آيه 48 - 47 و تفسير صدرالمتالهين ، ج7، ص64 ـ 65
[2] . سوره واقعه، آيه 73 – 57.
