صدیقه اطهر3 در ادامه می‌فرماید:
أَفَتَجْمَعُونَ إِلَى الْغَدْرِ اعْتِلَالًا عَلَيْهِ بِالزُّورِ وَ البُهْتان
آيا شما همگي مجتمع شده‌ايد براي خيانت؟ بعد هم براي خيانتتان دروغ و بهتان به پدر من نسبت مي‌دهيد.
یا فاطمهٔ الزهراء! سلام فرزندانت تا روز قيامت بر تو و آن قبر مخفيت، در آن مجلس بر تو چه گذشت، که پدر بزرگوارت رسول گرامي اسلام6 را اين چنين متهم کردند. درباره صفت رذیله دروغ گفتن به گفتاری از مرحوم نراقی در کتاب معراج السعادهٔ می‌پردازیم:
و دروغ گفتن از جمله گناهان کبيره، بلکه قبيح‌ترين گناهان و خبيث‌ترين آنها است. صفتي است که آدمي را در ديده‌‌ها خوار، و در نظرها بي‌ارزش و بي‌اعتبار مي‌سازد. و سرمايه خجالت و انفعال، و باعث دل شکستگي و ملال سبب و اساس ريختن آبرو در نزد خلق خدا، و باعث سياه‌روئي دنيا و عقبي است. و آيات در مذمّت اين صفت بسيار، و اخبار در نکوهش آن بي‌شمار است.
خداوند کريم مي‌فرمايد: «اين است و جز اين نيست که به دروغ، افترا مي‌بندند کساني که ايمان به خدا ندارند».[1]
حضرت پيغمبر6 فرمود که: «هرگاه مؤمني بدون عذر شرعي، دروغ بگويد، هفتاد هزار فرشته بر او لعنت مي‌کنند. و از دل او بوی تعفّن و گندي بلند مي‌شود و مي‌رود تا به عرش مي‌رسد. و خداي تعالي به سبب آن دروغ، گناه هفتاد زنا بر او مي‌نويسد، که آسان‌ترين آنها زنائي باشد که با مادر خود کرده باشد».[2]
و از آن سرور پرسيدند که: «مؤمن، جبان است؟ فرمودند: بلى. عرض کردند: بخيلاست؟ فرمود: بلى. عرض شد که: دروغگو است؟ فرمود: نه».[3]
و فرمود که: «دروغ، روزى آدمى را کم مىکند».[4]
و نيز از آن بزرگوار مروى است که: «واى بر آن کسى که سخن گويد به دروغ، تاحاضران را بخنداند. واى بر او، واى بر او، واى بر او».[5]
و فرمود: «گويا مردى به نزد من آمد و گفت: برخيز. برخاستم با او روانه شدم تارسيدم به دو نفر، يکى نشسته بود و ديگرى ايستاده، در دست او قلابى از آهن بود آن را فرو مىبرد به يک طرف سر او و مىکشيد تا به شانه او مىرسيد، بعد از آن بيرون مىآورد به طرفى ديگر فرو مىبرد. من گفتم اين چه عمل است؟ گفت: اين مرد نشسته مردى است دروغگو، که به اين نحو در قبر، عذاب مىشود تا روز قيامت».[6]
و فرمود: «شما را خبر دهم به بزرگ‌ترين گناهان کبيره، و آن شرک به خدا، و عقوق والدين، و کذب است».[7]
و حضرت امير المؤمنين7 فرمود که: «بندهاى مزه ايمان را نمىيابد تا دروغ را ترک کند، خواه دروغ از روى شوخى و هزل باشد يا از جدّ».[8]
و حضرت امام محمد باقر7 فرمود که: «خداى - تعالى - از براى بدى، قفل‌ها قرار داده است، کليد اين قفل‌ها شراب است، و دروغ بدتر است از شراب».[9]
و فرمود که: «دروغ، خراب کننده بناى ايمان است».[10]
و از حضرت امام حسن عسکرى7 مروى است که: «جميع اعمال خبيثه در خانهاى است و کليد آن خانه دروغ است».[11]
و مخفى نماند که: بدترين انواع دروغ، دروغ بر خدا و رسول و ائمه: - است، يعنى: کسى مسالهاى گويد که: مطابق با واقع نباشد، يا حديثى دروغ نقل کند و امثال اينها. و همين قدر در مذمت دروغ بر ايشان کافى است که: «روزه را باطل مىکند».[12]
[1] . سوره نحل، (سوره 16)، آيه 105.
[2] . جامع السعادات، ج 2، ص 322.
[3] . بحار الانوار، ج 72، ص 262، ح 40.
[4] . کنز العمال، ج 3، ص 623، ح 8220.
[5] . بحار الانوار، ج 72، ص 235، در بيان ج 2. و کنز العمال، ج 3، ص 621، ح 8215.
[6] . محجهٔ البيضاء، ج 5، ص 241. و احياء العلوم، ج 3، ص 117.
[7] . محجهٔ البيضاء، ج 5، ص 242. و احياء العلوم، ج 3، ص 118.
[8] . کافي، ج 2، ص 340، ح 11.
[9] . کافي، ج 2، ص 338، ح 3.
[10] . کافي، ج 2، ص 339، ج 4.
[11] . بحار الانوار، ج 72، ص 263، ذيل ح 46.
[12] . کافي، ج 2، ص 340، ح 9.
